Τι νόημα είχε να δημοσιευτεί άρθρο του Πρωθυπουργού σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες ενόψει του σημερινού Eurogroup; Γίνονται πειστικότερα, αποκτούν μεγαλύτερο κύρος τα επιχειρήματα της ελληνικής κυβέρνησης επειδή δημοσιεύονται στη «Monde» και την «Die Welt» και θα πειστούν οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες που δεν πείθονται στις συνεδριάσεις; Θα ευαισθητοποιηθούν και θα κινητοποιηθούν η γαλλική και η γερμανική κοινή γνώμη και θα ασκήσουν πίεση στις κυβερνήσεις τους υπέρ των κακόμοιρων Ελλήνων που κάνουμε «προσπάθειες για να ξαναβρούμε την αξιοπρέπειά μας»;
Πόσους θα πείσει ο άνθρωπος που επτά χρόνια τώρα είχε σημαία του το κούρεμα του χρέους, όταν ισχυρίζεται ότι απαιτείται ρύθμιση «όχι για να χαριστούν χρήματα στην Ελλάδα αλλά για να μη χρειαστεί να χαριστούν»; Και δεν είναι γελοίο ο Πρωθυπουργός, που συνεχώς ζητά «πολιτικές λύσεις» επειδή οι αριθμοί και τα γεγονότα δεν τον ευνοούν, να προτρέπει «ας εμπιστευτούμε τον ορθό λόγο, ας εμπιστευτούμε τα γεγονότα»; Δεν είναι γελοιωδέστερο να υποστηρίζεις ότι άφησες «άφωνη όλη την Ευρώπη» επειδή πέτυχες πλεόνασμα 4,2%, στραγγίζοντας με φόρους την οικονομία; Δεν είναι εξευτελιστικό να γράφεις «είμαστε γεμάτοι από ελπίδα και προσδοκία για αυτήν τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών» –όταν το θέμα σου είναι το 5ο στην ημερήσια διάταξη; Και μήπως θα έπρεπε, αντί να καλεί άλλους να εγκαταλείψουν «τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και τη μνησικακία που τόσο κακό έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν κακό στην Ευρώπη», να ζητήσει συγγνώμη, γιατί αυτά ακριβώς χρησιμοποίησε για να κερδίσει την πρωθυπουργία;
Φοβάμαι πως το άρθρο αποτελεί ακόμα ένα πλήγμα στην αξιοπρέπεια –όχι των πολιτών της χώρας αλλά του Πρωθυπουργού -, δημοσιευόμενο μάλιστα μετά τις ειρωνικές παρατηρήσεις του κ. Σόιμπλε για τα συνεχή τηλεφωνήματα του Πρωθυπουργού στην Ανγκελα Μέρκελ. Ευτυχώς, όχι στο μεγάλο κοινό –ποιος ενδιαφέρεται για το τι θα συμβεί με το ελληνικό χρέος, εκτός από τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες που είναι υποχρεωμένοι να το συζητούν αφού το θέτει η ελληνική κυβέρνηση; Αυτοί θα γελάσουν ειρωνικά διαβάζοντας τα όσα κουτοπόνηρα και κακομοίρικα αναφέρονται στο άρθρο, γιατί έχουν ζήσει από κοντά τους έλληνες διαπραγματευτές, ξέρουν πολύ καλά πώς έχουν φερθεί.
Ολοι πια έχουμε κουραστεί· τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν έχουν νόημα, είναι πασίγνωστο πως οι ανταγωνισμοί των ομάδων και παικτών του «Survivor» απασχολούν πολύ περισσότερο από τις ηρωικές διαπραγματεύσεις για το χρέος. Ας προσπαθήσει λοιπόν να κυβερνήσει η κυβέρνηση κάνοντας τα στοιχειώδη. Αλλιώς, τι τη θέλει την τετραετία; Για να ευτελίζεται όλο και περισσότερο;
