Η ιδέα ήταν του Σταύρου. Θα έκανε μια συγκέντρωση διαφορετική από τις άλλες, σε έναν χώρο διαφορετικό από τους συνηθισμένους, όπου ο κεντρικός καλεσμένος δεν θα ήταν πολιτικός, αλλά ένας στοχαστής που πολλοί αποκαλούσαν φιλόσοφο. Ενας στοχαστής που είχε περάσει από τον μαρξισμό στη νεορθοδοξία, για να καταλήξει στον εκσυγχρονισμό. Και που σε όλα αυτά τα στάδια είχε πάντα κάτι να πει.

Η συγκέντρωση έγινε τον Νοέμβριο του 2014 σε χώρο της Ιεράς Οδού. Και παρέστησαν πάνω από 1.500 άτομα. Ο Στέλιος Ράμφος δεν έκανε δημόσια ψυχανάλυση στον Σταύρο Θεοδωράκη, όπως είχε προαναγγελθεί. Αλλά μίλησε για πάνω από μια ώρα όρθιος, παρά τα 75 χρόνια του, επί παντός επιστητού. «Το βασικό μας πρόβλημα», τόνισε, «δεν είναι η κρίση, αλλά η παρακμή. Η κρίση δεν έχει αλλάξει διόλου τη νοοτροπία μας. Αν με έναν μαγικό τρόπο εξαφανιζόταν το δημόσιο χρέος μας, αλλά εμείς συνεχίζαμε να έχουμε την ίδια νοοτροπία , την ίδια συμπεριφορά, τι μας εγγυάται ότι σε 15, 20 χρόνια δεν θα πτωχεύαμε ξανά;».

Ακροδεξιοί και ακροαριστεροί ανέβηκαν στα κάγκελα. Κατήγγειλαν, ειρωνεύτηκαν, χλεύασαν, παραποίησαν –έκαναν δηλαδή ό,τι κάνουν συνήθως. Ο Λαζόπουλος μίλησε για «πνευματικό χρυσαυγιτισμό»! Αλλοι, πιο σοβαροί, κατηγόρησαν τον Ράμφο για εμπορευματοποίηση της φιλοσοφίας. Αλλά εκείνος συνέχισε να μιλά. Και να προκαλεί ενδιαφέρον όχι τόσο με αυτά που λέει –που συχνά είναι ακατανόητα ή κοινότοπα -, όσο με τον τρόπο που τα λέει.

Μετά τον επικεφαλής του Ποταμιού, μίλησε μαζί του τον περασμένο Νοέμβριο σε μια διαδικτυακή εκπομπή ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και αυτή την εβδομάδα ήρθε η σειρά του Ευάγγελου Βενιζέλου, με το συνέδριο του Κύκλου Ιδεών. Ο Ράμφος εδώ πέρασε στις προτάσεις. Τα κλειδιά για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, είπε, είναι η ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών, ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους, οι πολιτισμικές αλλαγές που απαιτούνται για την αποκωδικοποίηση των συμβόλων και η υιοθέτηση μιας λογικής αποκρατικοποιήσεων που αγγίζει τον «πυρήνα του λαού».

Με άλλα λόγια, ο Ράμφος θα ήταν θεωρητικά έτοιμος να κατεβεί στην πολιτική. Το κοινό του άλλωστε είναι πολυπληθές: από τους νέους που περιμένουν από έναν απόμαχο να τους πει όσα τους κρύβουν οι συνομήλικοί τους μέχρι τις κυρίες που πάνε με εισιτήριο για να κάνουν ιδιαίτερα στο Ψυχικό ή να παρακολουθήσουν έναν κύκλο διαλέξεών του στο Ιδρυμα Θεοχαράκη. Αλλά εκείνος έχει αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο. Οπως είπε σε μια παλιότερη συνέντευξή του στο «Βήμα», ο πολιτικός διαχειρίζεται την αλήθεια, ενώ εκείνος οφείλει να τη λέει –όποια νομίζει –ολόκληρη.

Τελικά δεν έχει και τόση σημασία αν ο Ράμφος είναι φιλόσοφος ή φίλος της φιλοσοφίας, όπως αυτοαποκαλείται. Σημασία έχει η κατάσταση μιας χώρας όπου «ένας πολιτικός πρώτα διορίζει 400.000 ανθρώπους και μετά γίνεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας». Σημασία έχει η παρακμή.

Τελευταία Νέα