Το συναίσθημα ξεχείλιζε στη χθεσινή εκδήλωση για τα 30 χρόνια από την επέτειο της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου από την εθνική μας ομάδα του 1987, έστω και αν έλαμψε διά της απουσίας του το κορυφαίο δίδυμο της ομάδας (Γκάλης – Γιαννάκης).

Οι στιγμές ήταν μοναδικές και θύμισαν σε όλους πόσο διαχρονικό παραμένει ακόμα και σήμερα αυτό το θαύμα του ελληνικού μπάσκετ.

Δυστυχώς όμως δεν ήταν όλοι εκεί, καθώς ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Μέμος Ιωάννου (προσωπικό πρόβλημα) έλειπαν, με τον Νίκο Φιλίππου να παραδέχεται όταν ανέβηκε να παραλάβει το αναμνηστικό δώρο:

«Ενα μόνο πράγμα νιώθω σαν αγκάθι στην καρδιά μου. Από το 1987 που ανεβήκαμε στο βάθρο, δεν έχουμε καταφέρει ποτέ μέχρι σήμερα να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί».

Ο οικοδεσπότης Γιώργος Βασιλακόπουλος (ανακοίνωσε ότι στο τέλος του μήνα η Εθνική θα έχει προπονητή) δεν ξέχασε ούτε τον αείμνηστο Πέτρο Καπαγέρωφ, τον άνθρωπο που έλυνε κάθε πρόβλημα της ομάδας, ούτε τον Φίλιππο Συρίγο, ο εγγονός του οποίου παρέλαβε το βραβείο.

«Ο Γκάλης το 1987 ήταν ενωμένος με την ομάδα, σήμερα μπορεί να είναι ξεχωριστός. Ομως σήμερα μιλάμε για το 1987, εκείνη την εποχή ήμασταν ενωμένοι και παραμένουμε ενωμένοι» απάντησε ο Κώστας Πολίτης στο «καρφάκι» του Γιάννη Ιωαννίδη για τον Νίκο Γκάλη όταν είπε στον ευρωκόουτς ότι δεν έπρεπε να τελειώσει τόσο νωρίς το μπάσκετ (το 1994 στον Παναθηναϊκό με κόουτς τον Πολίτη).

Τελευταία Νέα