Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ο Βλαντίμιρ Πούτιν μίλησε πολύ και για όλα στη συνέντευξη που παραχώρησε. Αλλά όπως κάθε χρόνο δεν έκανε και σε πολλά τους πολίτες της χώρας του σοφότερους. Οταν για παράδειγμα ρωτήθηκε για τον άνθρωπο που θα τον διαδεχθεί, απάντησε: «Κατ’ αρχάς, δουλεύω ακόμη. Και δεύτερον, θέλω να πω ότι ο κριτής είναι ο ρωσικός λαός. Αυτός θα κάνει την επιλογή. Φυσικά θα κάνω κι εγώ την επιλογή μου». Ούτως ή άλλως η συζήτηση είναι άκαιρη. Οπως σημείωνε χθες η «Μοντ» στο κύριο άρθρο της, ο ρώσος πρόεδρος «μπορεί να κοιμάται ήσυχος». Στις προεδρικές εκλογές ο νικητής θα είναι αυτός. Και θα παραμείνει στην εξουσία την οποία κατέχει από το 2000 για άλλα έξι χρόνια. Η επιλογή του επομένως για το πρόσωπο του διαδόχου του στο Κρεμλίνο θα γίνει γνωστή κάπου το 2024.

Ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας ρωτήθηκε και για τις διαδηλώσεις αλλά εδώ υπάρχουν κάποια σύννεφα. Γιατί μπορεί ο Αλεξέι Ναβάλνι, ο αντίπαλός του που από τις 12 Ιουνίου και για τις επόμενες 27 ημέρες θα κοιμάται στη φυλακή, να στερήθηκε του δικαιώματός του να θέσει υποψηφιότητα, όμως παραμένει ο πυρήνας της διαμαρτυρίας απέναντι στο πουτινικό καθεστώς και μάλιστα με ένα σύνθημα που ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη: τον πόλεμο κατά της διαφθοράς. Τι είπε λοιπόν ο Πούτιν για την αντιπολίτευση και τις διαδηλώσεις; Οτι είναι έτοιμος για διάλογο με οποιονδήποτε έχει ως στόχο τη βελτίωση της ζωής των πολιτών και την επίλυση των προβλημάτων της χώρας. Αλλά δεν πρόκειται να ανταλλάξει κουβέντα με όποιον «εκμεταλλεύεται» τα προβλήματα για πολιτικό όφελος.

Το σκεπτικό του ρώσου προέδρου είναι το εξής: «Αυτοί [σ.σ. της αντιπολίτευσης] το μόνο που κάνουν είναι να εκμεταλλεύονται τα προβλήματα. Οφείλει κανείς να προσφέρει λύσεις, όχι να εκμεταλλεύεται. Αυτοί που προσφέρουν λύσεις είναι και αυτοί που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και έχουν το δικαίωμα να κάνουν διάλογο με την κυβέρνηση. Οι διαδηλώσεις είναι μέρος του δημοκρατικού παιχνιδιού. Είναι ένας καλός τρόπος για να μάθει η εξουσία τις απόψεις σου. Αλλά είναι άλλο πράγμα να οργανώνεις διαδηλώσεις και άλλο να τις χρησιμοποιείς ως εργαλείο προβοκάτσιας. Η πρακτική αυτή δεν βελτιώνει την κατάσταση στη χώρα».

Η θέση αυτή μεταφράζεται στην πράξη σε 1.400 συλλήψεις –κι αυτές μόνο στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Για το Κρεμλίνο πάντως δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει τους επιθυμητούς καρπούς η πολιτική της καταστολής. Διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε 187 πόλεις, αριθμός διπλάσιος σε σχέση με τις 90 πόλεις που είχαν φιλοξενήσει διαδηλώσεις στις 26 Μαρτίου αποτελώντας τη μεγαλύτερη κινητοποίηση από εκείνη του κινήματος διαμαρτυρίας το 2011. Οι αναλυτές παρατηρούν ακόμη ότι ένα άλλο στοιχείο που ανησυχεί το Κρεμλίνο είναι η ριζοσπαστικοποίηση της διαμαρτυρίας. Τις μαζικές διαδηλώσεις των ανθρώπων του πνεύματος, των καλλιτεχνών και της μεσαίας τάξης, το 2011, διαδέχθηκε ένα κίνημα μικρότερο σε όγκο που έχει όμως μεγαλύτερη ανταπόκριση στην κοινή γνώμη και εμφανίζεται πιο αποφασισμένο. Μένει να φανεί εάν ο ρώσος πρόεδρος θα το έχει ακούσει έως τη συνέντευξη που θα δώσει του χρόνου.

Τελευταία Νέα