Μεικτή Εθνικής!

Δύο ανδρόγυνες μορφές ενώνονται σε μία κάτω από κόκκινες και μπλε γραμμές. Μια κοπέλα θαυμάζει έναν πίνακα ζωγραφικής που απεικονίζει ένα έργο τοποθετημένο σε μια γκαλερί. Ενα γλυπτό από μικρά κομμάτια μαρμάρου ορθώνεται θυμίζοντας ασύμμετρο δέντρο. Τα έργα αυτά, πέρα από τις υπερβατικές αναφορές τους, σχετίζονται με δύο ακόμα τρόπους. Είναι όλα προϊόντα της φαντασίας νέων καλλιτεχνών και αποτελούν πλέον τμήμα της συλλογής έργων τέχνης της Εθνικής Τράπεζας.

Η παλαιότερη τράπεζα της χώρας, με την ευκαιρία του εορτασμού των 175 χρόνων από την ίδρυσή της, προκήρυξε την περσινή σεζόν καλλιτεχνικό διαγωνισμό για τη δημιουργία πρωτότυπων εικαστικών έργων. Στόχος ήταν αφενός ο εμπλουτισμός της συλλογής, αφετέρου η στήριξη και η προβολή νέων καλλιτεχνών, μιας και η πρόσκληση δημιουργίας αφορούσε νεότερους ζωγράφους. Η δράση βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στην εικαστική κοινότητα μιας και περισσότερες από 900 συμμετοχές κατατέθηκαν συνολικά στον διαγωνισμό. Από την πλευρά της, η τράπεζα με τη συνδρομή της κριτικής επιτροπής που έστησε με προεξέχουσες την ιστορικό τέχνης Κατερίνα Γρέγου και την καλλιτεχνική σύμβουλο Ολγα Μεντζαφού-Πολύζου επέλεξε να αγοράσει 15 έργα που καλύπτουν διάφορες εκφάνσεις της καλλιτεχνικής δημιουργίας, από τη ζωγραφική και τα γλυπτά έως την ψηφιακή τεχνολογία και τα βίντεο.

Τα έργα που επιλέχθηκαν θα εκτεθούν σε χώρους της Εθνικής, δίνοντας μια πιο φρέσκια νότα στη συλλογή με δημιουργίες σημαντικών εικαστικών αλλά και παλιότερων, που έχει ήδη η τράπεζα στην κατοχή της. Ετσι, το κοινό σύντομα θα μπορεί να αναζητήσει τα σχέδια των Εμι Αβόρα, Λουκίας Αλαβάνου, Αλέξανδρου Βασμουλάκη, Μυρτώ Βρατσάνου, Ειρήνης Ευσταθίου, Λητούς Κάττου, Γεωργίας Κοτρέτσου, Χρυσάνθης Κουμιανάκη, Ράνιας Μπέλλου, Πέτρου Μώρη, Λυσίμαχου Πολυχρονίδη, Θοδωρή Προδρομίδη, Εφης Σπύρου, Στεφανίας Ανδριανής Στρούζα και Ιριδας Τουλιάτου.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ. Η Εμι Αβόρα με τον πίνακα «Ονειρα μηχανικών διαμερισμάτων» βάζει στο κάδρο την κλασική πολυκατοικία του αθηναϊκού αστικού τοπίου ενώ η Ειρήνη Ευσταθίου με το πεντάπτυχο «We are not (just) and image on tv» εξερευνά τις εικόνες της πόλης μέσα από το πρίσμα της ιστοριογραφίας. Η Λουκία Αλαβάνου επιστρατεύει το μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο με ήχο «Τα ρολόγια του Τζεπέτο» για να μετατρέψει μια συνηθισμένη οικογενειακή φωτογραφία σε μια συμβολική χρονική διάσταση που εξατμίζεται. Αντίθετα, η Μυρτώ Βρατσάνου με το τρίπτυχο «My own private psycho», με αφετηρία την ποπ κουλτούρα και τον κινηματογράφο διαπραγματεύεται την έννοια της μίμησης. Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης με το έργο του «Φίλοι» ερευνά τη σχέση μεταξύ παραστατικότητας και αφαίρεσης ενώ η Λητώ Κάττου δρώντας στο μεταιχμιακό χώρο μεταξύ γλυπτικής και ζωγραφικής με το «Sun» ξεδιπλώνει μια διαλεκτική σχέση μεταξύ διαφορετικών υλικών και εδαφών δημιουργίας. Αφετηρία του τρίπτυχου «Being seeing by another is the truth of seeing the other» της Γεωργίας Κοτρέτσου ήταν η λήψη ενός θεατή ενώ κοίταζε μια φωτογραφία του Τόμας Στρουθ στη σύγχρονη πτέρυγα του AIC. Ο εν δυνάμει χώρος και οι δυνητικές πραγματικότητες απασχόλησαν την Χρυσάνθη Κουμιανάκη στο «Νυχτερινό τοπίο στον Εθνικό Κήπο» όπως και τη Ράνια Μπέλλου που με το «Days of childhood» σκετσάρει με το μολύβι της σε γιαπωνέζικο χρωματιστό χαρτί τη σχολή μόδας της Σμύρνης.