Η επιτυχία του Γενς Λαπίντους και της «Στοκχόλμης» έγκειται στο γεγονός ότι διατρέχει κάθετα τις παθογένειες των νέων δεδομένων της πολυπολιτισμικής κοινότητας. Τόσο στην παράνομη δραστηριότητα των δικτύων που λειτουργούν εντός των γκετοποιημένων περιοχών όσο και στις υπόγειες δοσοληψίες των οργάνων του νόμου και της τάξης. Χωρίς να μένουν απέξω τα υψηλά κλιμάκια των νομικών υπηρεσιών της χώρας. Η διαφθορά έχει πολλούς αποδέκτες και έναν πατέρα: το ανελέητο κέρδος. Ο συγγραφέας εντοπίζει τον ισοπεδωτικό κυνισμό της νέου τύπου εγκληματικής δραστηριότητας που αποτελεί συνέπεια ενός υπερκινητικού ανταγωνισμού κατανομής ισχύος: «Η ψηφιακή επανάσταση άλλαξε ως έναν πολύ μεγάλο βαθμό τη μορφή της οργανωμένης εγκληματικότητας. Για παράδειγμα, υπάρχουν υπηρεσίες εγκλήματος που προσφέρονται αφειδώς on line. Μπορεί κάποιος να νοικιάσει ανάλογα με το βαλάντιό του δολοφόνους, παραχαράκτες, εκβιαστές, ληστές, μπράβους. Ο,τι χωράει ο νους σας. Η ελεύθερη αγορά του εγκλήματος εξελίσσεται τάχιστα. Μαζί της αλλάζουν και οι παγιωμένες θεωρήσεις χρόνων. Είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί ιδιαίτερα και σαν συγγραφέα αλλά και σαν πολίτη». Το βλέμμα του Λαπίντους προσηλώνεται στις σκιώδεις δραστηριότητες του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Στα μέλη των αλληλοσπαρασσόμενων μειονοτήτων όπου η κοινωνική ανέλιξη όπως το φαντάζεται ο καθένας είναι μονόδρομος. Θα ριχτούν στη μάχη από μικρή ηλικία. Η «Στοκχόλμη» είναι η πλατφόρμα διασύνδεσης ενός εκτεταμένου κρυφού matrix όπου όλα επιτρέπονται με το ακριβότερο τίμημα.
