Είναι πώς θα το δεις. Κατ’ αρχάς στο οριοθετημένο πεδίο των Eurogroup, των αποφάσεων και του τρόπου που λειτουργεί η ευρωζώνη. Εδώ το σήμα ήταν θετικό. Η δεύτερη αξιολόγηση έκλεισε. Η δόση εκταμιεύθηκε, αν και από τα 8,5 δισ. ευρώ τα 7,4 δισ. θα πάνε απλώς σε δανειακές υποχρεώσεις. Αποφασίστηκε επίσης να επιστραφούν στη χώρα παρακρατημένα χρήματα από τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Υπήρξε επίσης μια ζωηρή υπόσχεση για πιστοληπτική γραμμή. Και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η χώρα ανακτά μια κανονικότητα και μια υποψηφιότητα υπαρκτή πλέον για εξιτήριο στις αγορές.

Τα πρωτογενή πλεονάσματα βεβαίως με τα οποία δεσμευόμαστε είναι μεγάλα (2%) αλλά και οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης είναι δεσμευμένες με πρωτογενή (έως και 2,6%). Δανειακές υποχρεώσεις έχουμε πάλι, μετά τον προσεχή Ιούλιο, το 2018. Και εκτός απρόοπτου, δεν θα χρειαστούν μέχρι τον Μάιο του 2018 άλλα δημοσιονομικά μέτρα.

Και; Διαμορφώνεται καθαρός διάδρομος για την κυβέρνηση; Προφανώς ναι. Παρ’ ότι –και εδώ έρχεται ο δεύτερος τρόπος να δεις τη συμφωνία της Πέμπτης –τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Δεμένη πισθάγκωνα η χώρα και μέχρι το 2060 μοιάζει να έχει μικρή προοπτική για συνολική ανάταξη. Η πραγματική οικονομία και η κοινωνία μοιάζουν γονατισμένες. Κάθε σπίτι άνεργος. Κάθε οικογένεια περιμένει μια σύνταξη για να εκπληρώσει βασικές υποχρεώσεις. Ενα τεράστιο κύμα μεταναστών με πτυχία μοιάζει να μην επιστρέφει ποτέ. Μια γηρασμένη κοινωνία, διαλυμένη από τα μέτρα και τους φόρους, σχεδόν έχει ξεχάσει να ελπίζει. Ποτέ άλλοτε οι αποφάσεις στα υψηλότερα όργανα της ΕΕ δεν ήταν τόσο αποσπασμένες από τις ανάγκες και τις αγωνίες του κόσμου της εργασίας.

Αρα; Ο Αλέξης Τσίπρας για το διάστημα που του απομένει θα δοκιμαστεί για τελευταία φορά σε κάτι πολύ βασικό. Στο αν θα μπορέσει να αξιοποιήσει τον χρόνο υπέρ των φτωχών. Αν θα συγχρονίσει τις αποφάσεις και τον καθαρό πολιτικό χρόνο με τομές και γρήγορες αποφάσεις. Το περίγραμμα που θα διαμορφώσει –αν προλάβει –πρέπει να είναι για όλους. Για τον ιδιωτικό τομέα που συνήθως ξεχνούμε.

Βασικότερο όλων. Να μην μπερδεύουμε την επιδοματική πολιτική με την κοινωνική πολιτική. Και να μην επιχειρήσει κανείς να μας βαφτίζει τα part time ως εργασία ή απασχόληση. Τώρα η κυβέρνηση δεν έχει δικαιολογίες. Ούτε οι υπουργοί της θα κρύβονται πίσω από τα Eurogroup. Αλλιώς η τιμωρία από τον κόσμο θα είναι τεράστια και θα θέσει σε αμφισβήτηση όλα τα αριστερά προτάγματα για καιρό. Η ευθύνη είναι τώρα μεγάλη.