Δεν έχει να κάνει ούτε με την ανεξαρτησία του Τύπου ούτε με την ελευθερία της γνώμης ούτε με την όποια αντικειμενικότητα (αν υπάρχει) της άποψης. Εχει να κάνει με την αισθητική, με το ήθος και την έννοια της δημοκρατίας. Γιατί στη δημοκρατία ο διάλογος είναι μονόδρομος, ο μονόλογος αδιέξοδο και ο κομματικός μονόλογος, σκέτη προπαγάνδα.
Σήμερα, στην εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, η δημόσια τηλεόραση αποδεικνύει καθημερινά ότι πόρρω απέχει από κάθε μορφής ελευθεροτυπία, ξεπερνώντας την έννοια του «κυβερνητικού μαγαζιού» που ακολουθεί διαχρονικά, σαν ρετσινιά, την ΕΡΤ. Παραπέμπει δε σε παλαιού τύπου κομματικά όργανα, που έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.
Η πρόσφατη ανάρτηση της Κατερίνας Ακριβοπούλου, με τη φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη ως επαίτη, έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά από ανάλογες κινήσεις εύκολης και λαϊκίστικης προπαγάνδας. Με αποκορύφωμα εκείνη της 21ης του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν η ίδια μέσα από την απογευματινή «ενημερωτική» εκπομπή «Αίθουσα σύνταξης» αναφώνησε περιχαρής «τέρμα η λιτότητα».
Κι όλα αυτά προέρχονται από μια κυβέρνηση που αρνείται συστηματικά να συνομιλεί με όποιον διαφωνεί και επιλέγει συνομιλητές. Που επέβαλε τον περιορισμό των τηλεοπτικών αδειών για να βιώσει εν συνεχεία το Βατερλώ της, με τη βούλα της δικαιοσύνης. Που, με κάθε τρόπο, επιχειρεί να ελέγξει τον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, στην εποχή του Ιντερνετ και των social media, φυσικά χωρίς αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και ηχούν τουλάχιστον σαν κακόγουστο ανέκδοτο τα περί «νοοτροπίας φίμωσης», που αποδίδει στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Μέσω της συχνότητάς της, η ΕΡΤ επιδίδεται σε μια ανέξοδη αλλά βλακώδη προπαγάνδα. Ανέξοδη για εκείνη, αφού εμείς πληρώνουμε τη δημόσια τηλεόραση και την κυρία Ακριβοπούλου μαζί, και βλακώδη, εντέλει, γιατί δεν βρίσκει ανταπόκριση –με τηλεθέαση κάτω από τη βάση. Κι αυτό το τελευταίο είναι πιστοποιημένο τόσο από τον πρώην υπουργό Νίκο Ξυδάκη όσο και από τον πρόεδρο της ΕΡΤ Διονύση Τσακνή. Γιατί, κακά τα ψέματα, και η προπαγάνδα θέλει τον τρόπο της. Αλλιώς γίνεται μπούμερανγκ.
Τελευταία Νέα