Οι συριζαίοι εκνευρίζονται όταν αναφέρεται κάποιος σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Επιμένουν στον διαχωρισμό των δύο λέξεων που θεωρούν ότι επισημαίνει και τις διαφορές των δύο κομμάτων ως προς τουλάχιστον την κοινωνική ατζέντα. Και είναι αλήθεια ότι οι ανελίτες έχουν πει Οχι για το σύμφωνο συμβίωσης ατόμων ιδίου φύλου, για το τζαμί στην Αθήνα, για την καύση των νεκρών, για όλα αυτά που οι ίδιοι θεωρούν «ψευδοπροοδευτισμούς». Αρα; Εχουν δίκιο οι συριζαίοι που θέλουν εκείνη την παύλα ανάμεσα στα δύο ακρωνύμια; Οχι βεβαίως. Διότι υπάρχει κάτι που κάνει σκόνη τις όποιες ιδεολογίες, σφυρηλατεί δεσμούς, δημιουργεί εκλεκτικές συγγένειες και πυροδοτεί σφοδρές έλξεις. Η ηθική και η αισθητική (που για πολλούς συμπίπτουν) στην επικοινωνία. Η απροκάλυπτη, πλέον, απουσία τους είναι αυτό που ενώνει συριζαίους και ανελίτες.

Η γραβάτα με τους φαλλούς που ανάρτησε ο Πάνος Καμμένος και το retweet του Νίκου Παππά με την παραπομπή, στο ίδιο όργανο, της παραίτησης Ταγματάρχη αποπνέουν την ίδια δυσωδία. Εχει σημασία αν ο αέρας που τη φέρνει φυσάει από τα αριστερά ή από τα δεξιά; Αν είναι λεβάντες ή πουνέντες; Είναι συριζανελικός ανεμοστρόβιλος. Που ξεθεμελιώνει ό,τι δεν μπορεί να εμπεδώσει. Τον στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό. Με κοινό παρονομαστή την κουτοπονηριά τού «δεν είναι αυτό που νομίζετε». Το «γέρικο» κομματόσκυλο δεν μαθαίνει νέα κόλπα. Εξάλλου κάτι μου λέει ότι οι περισσότεροι συριζαίοι ψιλοδιασκέδασαν με τη γραβάτα του Καμμένου. Ο Στέλιος Κούλογλου, όταν ρωτήθηκε, είπε «ουδέν σχόλιο». Ο δε Νίκος Ξυδάκης το σχολίασε ως «άστοχο». Οτι δεν πέτυχε δηλαδή τον στόχο του. Ενώ, αν οι φαλλοί ήταν ευθύβολοι, πού ξέρεις; Μπορεί.

Τελευταία Νέα