Η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί από πολλές απόψεις και με πολλούς τρόπους. Η χώρα μας, για παράδειγμα, κινδύνευσε να ζήσει σε επανάληψη το καλοκαίρι του 2015 εξαιτίας των καθυστερήσεων της κυβέρνησης στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Την ίδια ώρα, ο Πρωθυπουργός επιχειρούσε να παγιδεύσει τους πολιτικούς αρχηγούς, όπως τους είχε εγκλωβίσει εκείνο το καλοκαίρι, όταν είχε αποσπάσει τη συναίνεσή τους και τους αιφνιδίασε στη συνέχεια με πρόωρες εκλογές, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις του.
Αν η Ιστορία δεν επαναλήφθηκε είναι επειδή οι πολιτικοί αρχηγοί σήμερα γνωρίζουν πως ο συνομιλητής τους συνηθίζει να μοιράζεται τις ήττες του στην προσπάθειά του να να καρπωθεί μόνος του τις νίκες. Η γνώση αυτή αποτυπώθηκε ανάγλυφα στη στάση τής επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, η οποία στη συνάντησή της με τον Πρωθυπουργό και αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε κανένα περιθώριο παρερμηνείας ως προς τους λόγους της παρουσίας της στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η συναίνεση είναι πάντα ένα ζητούμενο. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει συναίνεση α λα καρτ. Ο πολιτικός διάλογος πρέπει να υπακούει σε καθαρούς όρους για να είναι γόνιμος και όχι σε καιροσκοπικές λογικές, μικροπολιτικές επιδιώξεις και άδηλες προθέσεις. Μετά την εμπειρία του 2015, οι πολιτικοί αρχηγοί το έχουν αντιληφθεί πλήρως. Εχει έρθει η ώρα να το αντιληφθεί και ο Πρωθυπουργός. Γιατί αυτή τη φορά η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ούτε ως παγίδα.
