Αναμφίβολα, η κ. Γεννηματά τον «τάπωσε» τον Πρωθυπουργό στους δημόσιους λεκτικούς διαξιφισμούς που έγιναν κατά τη συνάντησή τους («εσείς μας βάλατε στο Μνημόνιο, εγώ προσπαθώ να σας βγάλω» –«μας έχεις βάλει σε δύο καινούργια Μνημόνια και θηλιά στον λαιμό»). Και η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου («μας χρεοκόπησε ο φίλος σου ο Κώστας και ο Αντώνης και εσείς μας φορτώσατε άλλα πέντε χρόνια Οδύσσειας») στους περί Καστελλόριζου εξυπνακισμούς του Αλέξη Τσίπρα είναι σχεδόν αληθής: ξέχασε να αναφέρει ότι και τα μισά τουλάχιστον μέλη της κυβέρνησής του ήσαν εξίσου αντιμνημονιακά με τον «Αντώνη» και τον «Αλέξη». Το επεσήμανε άλλωστε και κάποιος ουδέτερος παρατηρητής, ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο ότι οι πολιτικές συγκρούσεις ευθύνονται για την ένταση και τη διάρκεια της κρίσης που μας βασανίζει: οι Ελληνες δεν μπορέσατε να βγείτε από το Μνημόνιο όπως έκαναν οι άλλες χώρες διότι «είχατε αχρείαστες πολιτικές κόντρες, που κόστισαν πολλά στην ελληνική κοινωνία», δήλωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή».

Από έξυπνες ατάκες, πάμε καλά λοιπόν· οι πολιτικοί μας είναι μάστορες και μαστόρισσες, για τούτο και αγάπησαν τόσο το twitter, που η δημιουργική χρήση του απαιτεί λακωνικότητα και ευστροφία –ενίοτε και χυδαιότητα, όπως μας έδειξαν οι κ.κ. Παππάς και Καμμένος. Με τα υπόλοιπα, τι γίνεται; Οι εξυπνάδες είναι επαγγελματικό προσόν για επιθεωρησιογράφους και ευθυμογράφους, άλλα περιμένει κανείς από τους πολιτικούς –πρωτίστως αίσθηση ευθύνης για τα δημόσια πράγματα.

Αλλά αυτό που βλέπουμε επτά χρόνια τώρα είναι «αχρείαστες κόντρες» –αχρείαστες σε ό,τι αφορά το δημόσιο συμφέρον, απόλυτα χρήσιμες όμως σε ό,τι αφορά το κομματικό ή προσωπικό πολιτικό συμφέρον γιατί οι «κόντρες» κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη θέση αυτού που κυβερνά και είναι υποχρεωμένος να δεχθεί τα Μνημόνια για μη χρεοκοπήσει η χώρα. Αυτό έκαναν διαδοχικά οι αντιπολιτεύσεις στα χρόνια της κρίσης, απαιτώντας μάλιστα εκλογές την επόμενη κιόλας ημέρα κάθε εκλογικής αναμέτρησης, έτσι κατάφερε να γίνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτό γίνεται και τούτη την εποχή.

Ηταν αναμενόμενο λοιπόν και κατά τις συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων να έχουμε τις εξυπνακίστικες και τόσο χρήσιμες «αχρείαστες κόντρες» –όπως συμβαίνει άλλωστε καθημερινά στη Βουλή, με προεξάρχοντες τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς του. Αυτές που «κόστισαν πολλά στην ελληνική κοινωνία» και θα συνεχίσουν να κοστίζουν. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα κοστίσουν και στην κυπριακή κοινωνία, μια που το Κυπριακό είναι ξανά επίκαιρο και προσφέρεται για αντιπολιτευτικές κατηγορίες περί μειοδοσιών ή κυβερνητικές πλειοδοσίες σε «πατριωτισμό» ακριβώς για να προληφθούν οι κατηγορίες.

Τελευταία Νέα