Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση καμαρώνει ακόμη για το ηθικό πλεονέκτημα που έχει απονείμει στον εαυτό της. Αλλά τα «καθαρά χέρια» (που λέει κι ο Μιχαλολιάκος) λερώνονται επικίνδυνα.
Στο Εβρο παραδίδουν με το ζόρι και με κουκούλες στην αστυνομία του Ερντογάν όσους θέλουν να ξεφύγουν από την αστυνομία του Ερντογάν. Ωραία Αριστερά!
Στα Ηνωμένα Εθνη βάζουν βέτο σε δήλωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα. Γενναία Αριστερά!
Στα Εξάρχεια Ή στο Μενίδι κάνουν τα στραβά μάτια στον μισό ποινικό κώδικα. Πονηρή Αριστερά!
Ενώ ο ηρωικός αγώνας κατά της διαπλοκής εξελίσσεται σε νταραβέρι με τον υπόκοσμο. Ξεδιάντροπη Αριστερά!
Είναι απορίας άξιο πώς η παράταξη του Ηλιού, του Φλωράκη και του Κύρκου κατάντησε μπλεγμένη με ισοβίτες, λαθρεμπόρια, βοσκοτόπια και σκοτεινές συναλλαγές σκοτεινών ανθρώπων.
Ανηθικότητα ή ανικανότητα;
Να το πάρουμε από την αρχή. Και «εν αρχή ην η παράνοια».
Η παράνοια ανθρώπων που νόμισαν ότι μπορούν να ιδρύσουν καθεστώς. Να ελέγξουν τη Δικαιοσύνη μαζί με την ενημέρωση, πρόθυμοι να συνεταιριστούν και με τον διάβολο προκειμένου να το πετύχουν.
Μετήλθαν όλων των μέσων και κάθε αλητείας για ένα πουκάμισο που αποδείχτηκε τελικά αδειανό.
Τι χημικές τουαλέτες και Ινστιτούτα Φλωρεντίας. Τι συσκέψεις με τραπεζικά στελέχη για τον έλεγχο του Τύπου στο Μαξίμου. Τι απειλούσαν, εκβίαζαν, εκφόβιζαν. Τι ξαμολούσαν τραπεζίτες και εισαγγελείς.
Κι αυτή ήταν η ευγενέστερη δραστηριότητα από όσες μετήλθαν για να κάνουν πράξη το όνειρό τους. Ακολούθησαν οι απατεώνες, οι λαθρέμποροι και οι ισοβίτες.
Πώς εξηγείται ότι το μένος εξελίχθηκε σε μπούμερανγκ;
Είναι η μοίρα κάθε ανόητου που νομίζει ότι η πολιτική ζωή ενός τόπου αποτελεί υπόθεση παρασκηνιακών διευθετήσεων εξουσίας και συμπυκνώνεται σε μια «μάχη κατά της διαπλοκής». Στο τέλος καταντά θύμα της δοξασίας του.
Οι αριστεροί δεν ήταν οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι που το νόμισαν. Το ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» ξεκίνησε την καριέρα του από την Δεξιά. Και σταδιοδρόμησε σε πολλούς χώρους.
Οι αριστεροί όμως ήταν οι πιο άγαρμποι στην προσπάθεια να ελέγξουν ένα σύστημα που νόμιζαν ότι υπήρχε και δεν τους βόλευε. Η ανθρώπινη παράνοια συνάντησε τον αριστερό αμοραλισμό. «Ιβάν ο τρομερός!» πανηγύριζε η «Αυγή».
Αποτέλεσμα; Η κατά την Αριστερά διαπλοκή πήγε σπίτι της αλλά η Αριστερά δεν βρήκε τίποτα να ελέγξει.
Τα φαραωνικά τους σχέδια απέτυχαν και η «εξυγίανση» κατάντησε πόλεμος συμμοριών. Ετσι συμβαίνει με τα πίτουρα.
Προσωπικά βεβαίως το διασκεδάζω.
Εντάξει, μπορεί να μην είμαι γάτα Ιμαλαΐων, αλλά δεν είμαι και γάτα Αγκύρας για να μην ακούω τη χλεύη που προκαλούν οι «ηθικοί».
