Το Σύνταγμα και πλέον και το Ελεγκτικό Συνέδριο απαγορεύουν τις απεριόριστες επεκτάσεις της σχέσης των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου με το κράτος και ακόμα περισσότερο τη μονιμοποίησή τους. Για λόγους «ευελιξίας» (οι διαδικασίες προσωρινής πρόσληψης είναι λιγότερο βαριές και επιτρέπουν «εξυπηρετήσεις» που έχουν καταστεί, μετά τη εγκαθίδρυση του ΑΣΕΠ, πολύ πιο δυσχερείς για τις μόνιμες προσλήψεις), πολλές κυβερνήσεις, και όχι μόνο η σημερινή, χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό συμβασιούχους για τις υπηρεσίες καθαριότητας. Η παρούσα κυβέρνηση έκανε όμως και κάτι άλλο: υποσχέθηκε ότι θα τους μονιμοποιήσει παρά τον νόμο, όπως είχε υποσχεθεί και στην τουρκική ηγεσία ότι θα εκδώσει τους τούρκους αξιωματικούς που ζητούσαν άσυλο παρά το ότι η απόφαση ανήκε στα δικαστήρια.
Ομως μια κοινωνική αδικία –αφού δόθηκε πολιτική υπόσχεση, και άρα δημιουργήθηκε προσδοκία σε μια κατηγορία εργαζομένων –δεν μπορεί να διορθωθεί με μια παρανομία: η ορθή οδός είναι η οδός των αναγκαίων προσλήψεων μονίμων υπαλλήλων με νόμιμες αλλά επείγουσες λόγω της φύσης του θέματος διαδικασίες.
Η κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον των συνεπειών της ανευθυνότητάς της σε ένα ζήτημα με κοινωνική κρισιμότητα -αφορά τη συλλογική υγεία και την εικόνα των πόλεων –αλλά και με ηθική σημασία, αφού οι αβάσιμες υποσχέσεις εργασίας αποκτούν αυξημένη απαξία σε μια εποχή μεγάλης εργασιακής ανέχειας.
Θα δούμε πώς θα «ερμηνεύσει» τη νομιμότητα μια κυβέρνηση που γενικώς δεν τα πάει καλά μαζί της. Θα δούμε επίσης, εφόσον το αδιέξοδο πάρει διαστάσεις, εάν θα καταφύγει στην επίταξη των εργαζομένων, κόντρα όχι μόνο στις πεποιθήσεις της αλλά και στον αγώνα που είχε κάνει όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
Ο Κώστας Μποτόπουλος είναι συνταγματολόγος
