Στην ενόργανη γυμναστική το σταθερό πάτημα κατά την έξοδο του αθλητή ύστερα από, συνήθως, διπλό σάλτο με ελιγμούς από μεγάλο ύψος είναι αυτό που κάνει τη διαφορά και χαρίζει μετάλλιο.
Ειδικά στις ασκήσεις εδάφους, που τα προγράμματα είναι ένας συνδυασμός ακροβατικών, ισορροπίας, δύναμης και ευκαμψίας, το σταθερό πάτημα στις προσγειώσεις αποτελεί το Α και το Ω.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο Πρωθυπουργός πρέπει να νιώθει επιτυχημένος και ευτυχής. Με τόσες εναέριες φιγούρες, τέτοια ακροβατικά και κυρίως με διπλά και τριπλά σάλτα, κατάφερε στις εξόδους του να παραμένει σταθερός και χαμογελαστός στις συνολικά 854 ημέρες που κρατά τα κλειδιά του Μεγάρου Μαξίμου.
Προς το παρόν έχει εξασφαλίσει το αργυρό μετάλλιο ως ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην εποχή των Μνημονίων και χρειάζεται 97 ακόμα ημέρες για να ξεπεράσει τον Αντώνη Σαμαρά και να κατακτήσει το χρυσό.
Καθόλου άσχημα σε σχέση με το αγωνιστικό πρόγραμμα που παρουσίασε. Βέβαια, άλλα είχε υποσχεθεί και άλλα εφάρμοσε. Εδώ όμως ολόκληρος Γκουαρντιόλα αναγκάστηκε να αλλάξει αγωνιστική φιλοσοφία στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα άλλαζε; Εως έναν βαθμό, πάντως, δικαιολογημένα.
Με κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη διακεκαυμένη ζώνη, με αμφοτεροβαρή πολιτική σύμπραξη, με εσωτερικά υβρίδια και «μπάμπουσκες», ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε σ’ αυτές τις 854 ημέρες να κάνει εξόδους πατώντας σταθερά στο έδαφος.
Ούτε τα capital controls που κλείνουν δύο χρόνια την Τετάρτη, ούτε το Οχι που έγινε Ναι, ούτε το φιάσκο με τις τηλεοπτικές άδειες, ούτε το πετσόκομμα των συντάξεων, ούτε η αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, ούτε το 4ο Μνημόνιο, ούτε η αρχικώς ανεύθυνη πολιτική στάση απέναντι στο Προσφυγικό, ούτε η αλλοίωση της πραγματικότητας κατάφεραν να τον κουνήσουν χιλιοστό από τη θέση του.
Εχοντας αποκτήσει εμπειρία από αγώνες, ο Αλέξης Τσίπρας θα διεκδικήσει ένα καλό πλασάρισμα και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, πιθανότατα του χρόνου το φθινόπωρο, υποσχόμενος νέες ασκήσεις εδάφους.
Πρέπει να παραδεχτούμε πως η προσαρμοστικότητα που επέδειξε ο Αλέξης Τσίπρας στα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων θα καταγραφεί ως μία από τις σπάνιες περιπτώσεις της πολιτικής ιστορίας.
