Από το φθινόπωρο του 2014 είχε φανεί στον πολιτικό ορίζοντα η επερχόμενη τότε άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ακόμη και οι πιο διστακτικοί αντελήφθησαν ότι η διάλυση του παραδοσιακού δίπολου εξουσίας έχει δημιουργήσει άλλες ισορροπίες και άλλες πλειοψηφίες διαμορφώνονταν, όπως επιβεβαιώθηκε στις κάλπες του Ιανουαρίου του 2015. Τότε λοιπόν τέθηκε, εκτός πολλών άλλων, και το ερώτημα στον ΣΥΡΙΖΑ ή μάλλον στον Αλέξη Τσίπρα για τις συμμαχίες που θα έπρεπε να διαμορφώσει για να κυβερνήσει.
Πολλοί πίστεψαν τότε αφελώς ότι θα έφερνε σε δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ ή Το Ποτάμι, αλλά δεν χρειάστηκε. Ο κ. Τσίπρας είχε κάνει τις επιλογές του πολύ νωρίτερα και γι’ αυτό η ανακοίνωση της συμφωνίας έγινε νύκτα από τον αρχηγό των ΑΝΕΛ πριν καν συναντηθούν την επομένη των εκλογών για να επιβεβαιώσουν τη συμμαχία τους. Οι γνωρίζοντες επιμένουν ότι το φλερτ είχε αρχίσει από το 2012 και εξελίχθηκε όπως φάνηκε με την ανοχή, τη συγκατάθεση αν όχι και την προτροπή ενός μέρους της λεγομένης επιχειρηματικής ελίτ. Πολλοί πίστεψαν ενδεχομένως ότι αυτό το πολιτικό υβρίδιο τους εξασφάλιζε λόγο στη νέα εξουσία αλλά πρωτίστως την ησυχία τους.
Τι ακολούθησε στην πρώτη φάση αυτής της διακυβέρνησης είναι γνωστό και προκαλεί εφιάλτες και μόνο η σκέψη των όσων έζησε ο τόπος εκείνο το πρώτο επτάμηνο της τρέλας στη διακυβέρνηση. Τα όσα έγιναν μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου είναι επίσης αποτυπωμένα στα καταστροφικά αποτελέσματα για τον τόπο, που θα τα πληρώσουμε ακριβά για πολλές δεκαετίες.
Αυτό όμως που προκαλεί ανατριχίλα είναι το ύφος της εν λόγω εξουσίας, που καθημερινώς διολισθαίνει σε μεθόδους και πρακτικές που δεν έχουν σχέση με δημοκρατία δυτικού τύπου. Το λουτρό στα πολιτικά λασπόνερα με μεθόδους «κάτω κόσμου» λογικά θα έπρεπε να έχει προκαλέσει σεισμό στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν θητεία στην Ανανεωτική Αριστερά. Δυστυχώς γι’ αυτούς αλλά και για την ποιότητα της δημοκρατίας, μοιάζει να έχουν απολέσει τις ευαισθησίες τους και σχεδόν να αποδέχονται το θηρίο, αν δεν έχουν αρχίσει να του μοιάζουν.
Τελευταία Νέα