Αναζήτηση
Ο Πρωθυπουργός είχε την ευχάριστη ευκαιρία μετά τους πολιτικούς αρχηγούς και τα Υπουργικά Συμβούλια να πεταχτεί στις Βρυξέλλες.
Δεν είναι η καλύτερη εποχή για Βρυξέλλες, αλλά δεν πειράζει.
Εκεί μίλησε σε κάτι που λέγεται «Προοδευτική Συμμαχία» για κάτι που λέγεται «The MissingScenario» –σε ελεύθερη απόδοση «Το σενάριο που λείπει».
Κι εκεί ζήτησε «να βάλουμε ένα τέλος στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση». Δεν ξέρω αν είναι αυτό που λείπει, αλλά πάντως δεν νομίζω ότι αποτελεί είδηση.
Για την ακρίβεια, ο Πρωθυπουργός το επαναλαμβάνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, αλλά αφού πρώτα πάρει από τους νεοφιλελεύθερους τα μπικικίνια για να ζήσει η χώρα και ύστερα από δυο, τρία τηλεφωνήματα στη Μέρκελ.
Αν δεν απατώμαι, είναι ο πρώτος παγκοσμίως εχθρός του νεοφιλελευθερισμού που συντηρείται μέχρι πενηνταράκι από τον νεοφιλελευθερισμό.
Ούτε αυτό όμως είναι σημαντικό.
Σημαντικότερο είναι ότι κανείς από τους «προοδευτικούς συμμάχους» που μαζεύτηκαν στις Βρυξέλλες για να τελειώσουν τον νεοφιλελευθερισμό δεν παίρνει διψήφιο στη χώρα του –με εξαίρεση έως τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ…
Και μένει η απορία. Πώς θα τελειώσουν όλοι αυτοί οι μονοψήφιοι τον νεοφιλελευθερισμό; Με ξόρκια;
Μια λύση έδωσε ένας άλλος εχθρός του νεοφιλελευθερισμού που για λόγους βιοπορισμού δραστηριοποιείται εναντίον του στην Place de Luxembourg, ο ευρωβουλευτής Παπαδημούλης.
Είπε λοιπόν σε κάποιο ραδιόφωνο ότι «το βασικό δίλημμα» των επόμενων εκλογών θα είναι «μια προοδευτική και εναλλακτική λύση ή μια νεοφιλελεύθερη λύση της ΝΔ».
Ετσι αποφάσισε μόνος του και υποθέτω ότι τον εαυτό του τον βάζει με τους πρώτους.
Γάτα Βρυξελλών ο Παπαδημούλης. Σου λέει «χαμένοι για χαμένοι, καλύτερα να μη χάσουμε μόνοι μας. Ασε να ψαρέψουμε κανένα προοδευτικό και εναλλακτικό κορόιδο, να φανούμε περισσότεροι».
Διότι αν υπάρχει «νεοφιλελεύθερη συναίνεση» (που λέει κι ο Πρωθυπουργός), γιατί οι άλλοι να μην πάνε με τη συναίνεση και τη ΝΔ που τουλάχιστον μαζεύουν κόσμο αλλά με τον Παπαδημούλη και τους μονοψήφιους; Δεν βγάζει νόημα.
Και γι’ αυτό πολύ σωστά οι μονοψήφιοι ενδιαφέρθηκαν για «Το σενάριο που λείπει». Κατάλαβαν ότι χωρίς σενάριο δεν έχουν ρόλο.
Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο ότι λείπει. Είναι που δεν υπάρχει στη σημερινή Ευρώπη. Ούτε βλέπω κανέναν σεναριογράφο έτοιμο να το γράψει μήπως κόψει εισιτήρια: όπου επιχείρησαν να ανεβάσουν το έργο, πήγε άπατο.
Υποψιάζομαι λοιπόν ότι το σενάριο θα λείπει για καιρό.
Μόνο που αυτό δεν χρειάζεται να συνεδριάσουν οι «προοδευτικοί σύμμαχοι» για να το αποφασίσουν.
Αρκεί να ανοίξουν καμιά εφημερίδα.
