Αποτσίγαρα, πλαστικά ποτήρια και πλαστικές σακούλες, υπολείμματα από φαγητό, κουτάκια από αναψυκτικά και μπίρες, χαρτοπετσέτες, πάσης φύσεως σκουπίδια: οι ελληνικές παραλίες και οι ελληνικές θάλασσες βρίσκονται στο έλεος κάθε επισκέπτη που δεν έχει μάθει να σέβεται τον δημόσιο πλούτο της χώρας του. Γιατί οι θάλασσες και οι παραλίες αποτελούν τον δικό μας χρυσό…
Κι όμως, το φαινόμενο που συναντούμε κάθε καλοκαίρι και από το οποίο δεν έχουμε ακόμα γιατρευτεί ήρθε να μας υπενθυμίσει μια ξένη, διάσημη, ευτυχώς και δυστυχώς μαζί, της οποίας το μήνυμα έφτασε στα πέρατα του… Διαδικτύου.
Μέσω του Ιnstagram, η κόρη του Γουίλ Σμιθ που κάνει διακοπές με την οικογένειά της στο Ιόνιο, κάνοντας μια στάση με τη θαλαμηγό τους στους Παξούς και στους Αντίπαξους αντίκρισε το θέαμα που κανένας τουριστικός οδηγός για την Ελλάδα δεν περιέχει: παραλίες και θάλασσες γεμάτες σκουπίδια, σκουπίδια που έμειναν εκεί από ανθρώπινη αδιαφορία και την σκέψη «και τι με νοιάζει εμένα…».
«Δεν μπορούσα να βλέπω αυτές τις όμορφες παραλίες στην Ελλάδα γεμάτες σκουπίδια. Είδα γλάρους νεκρούς, πνιγμένους από μικρά κομμάτια πλαστικό και άλλα μη βιοδιασπώμενα υλικά. Πεθαίνουν ακόμα και τρώγοντας ψάρια που έχουν καταναλώσει αυτά τα μικρά πλαστικά. Τέσσερις υπέροχοι άνθρωποι συνόδευσαν τη μαμά μου κι εμένα στο να μαζέψουμε 22 σακούλες σκουπιδιών γεμάτες πλαστικά και αστικά συντρίμμια από τρεις μικρές παραλίες στους Αντίπαξους, στην Ελλάδα» έγραψε αναρτώντας και τη σχετική φωτογραφία.
Αισθάνθηκε λοιπόν την υποχρέωση και την ευθύνη να κάνει κάτι και μαζί να περάσει ένα μήνυμα. Παραμένει πραγματικά εντυπωσιακή η αδιαφορία για το δημόσιο συμφέρον, ή καλύτερα το εθνικό συμφέρον. Αφού υπάρχουν ακόμα Ελληνες και είναι πολλοί, που όπως πετούν το κουτί από τα τσιγάρα έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, αφήνουν και τα «αποτυπώματά» τους στην παραλία. Ποιος μίλησε για άγραφους νόμους, για κανόνες, για σεβασμό… Του Ελληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει…
