Περνώντας κάθε μέρα απ’ τη Νέα Εγνατία, βλέπω μια αφίσα του Γ. Καρατζαφέρη που ξέμεινε ορφανή απ’ τις προηγούμενες εκλογές και τα λέει όλα: «Οι Ελληνες δεν εκβιάζονται». Το γνωστό: του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει –αν και αποδείχτηκε πως και Ζυγόν υποφέρει και Σκορπιόν και όλα τα άλλα ζώδια.
Η αφίσα δεν διαπιστώνει, αλλά προτρέπει, υποκεντά τον Ελληνα να δείξει περηφάνια, αξιοπρέπεια, αδιαλλαξία που τελικά, όπως διαπιστώσαμε, κατέληξαν σε τουρλωτές επικύψεις, σε χαμαίζηλες υποκλίσεις, σε βρυχηθμούς ποντικιού που μεταλλάχθηκαν σε παρακλήσεις επαίτη και δουλοπρεπείς ευχαριστίες. Σφάξε με πασά μ’ ν’ αγιάσω. Πάρτε κύριε λαχεία.
Μαγκιά, μορτιά κι εξάτμιση και πίσω φινιστρίνι. Δουλοπρίγκιπες.
Διότι, κύριε, οι Ελληνες δεν εκβιάζονται. Κατ’ αρχήν ποιοι Ελληνες, διότι δεν υπάρχει μόνο μια ποικιλία, εφόσον είναι και Ελληνες που απεχθάνονται τον Ελληνισμό και τα ίδια τους τα σπλάχνα, και κάθε δυστυχία που προκαλούν στην χώρα την απολαμβάνουν με κροκοδείλια δάκρια. Πρόκειται για ειδική εκδοχή γενναιότητας με την όπισθεν.
Και τι θα πει «εκβιάζονται»; Από ποιους; Ο Κεμάλ έλεγε πως «δεν υπάρχουν καταπιεζόμενοι και μη λαοί, απλώς υπάρχουν λαοί που επιτρέπουν στον εαυτό τους να καταπιέζεται». Αρα, η ευθύνη για τα συμβαίνοντα είναι πάντα δική μας –τώρα, πάλι, το δική μας, είναι προς συζήτηση. Ποιοι είμαστε εμείς; Είμαστε όλοι της ίδιας στάσης και άποψης; Οταν ψηφίζεις «Οχι» κι αυτό γίνεται «Ναι» και μετά ξαναψηφίζεις τους ίδιους ποιος σου φταίει; Κι επιπλέον εγκαλείς κι εκείνους που ήταν εξαρχής υπέρ του «Ναι»; Σχιζοφρένεια. Και ιδιοτέλεια βεβαίως, συν την ιδεοληψία: αγοράστε αγροτεμάχιο στα προάστια της Ουτοπίας.
Τι θα πει «οι Ελληνες δεν εκβιάζονται»; Ο Θουκυδίδης έλεγε πως «ο αδύναμος δεν μπορεί να διαλέξει τους φίλους του» και κάτι εξίσου σημαντικό: «Ή είσαι δυνατός ή είσαι με τους δυνατούς». Αλλά ακόμα και οι δυνατοί εκβιάζονται απ’ τα γεγονότα και απ’ τους αδύναμους, και ξέρουν, επειδή κυβερνούνε πολλά χρόνια, πως έχουν ανάγκη ακόμα και από τον έσχατο μέσα στην ισορροπία των δυνάμεων. Ολα και όλοι είναι αλληλοεπηρεαζόμενα και συσχετιζόμενα. Ενας στρατιώτης αρκεί για να καταστραφεί ένα στράτευμα, δήλωσε κάποιος στρατηγός. Και η λαϊκή ρήση: «Μικρό κανόνι εκρέπαρε και ξαρματώθη κάστρο».
Οταν, λοιπόν, μόνος σου, απ’ τις δικές σου αποφάσεις έχεις σχεδόν χρεοκοπήσει και πας για δανεικά ικέτης στα Σούσα, τότε τι περιμένεις; Να μη σε εκβιάσουν; Να σου δώσουνε το χρυσίον του Μεγάλου Βασιλέως έτσι, για την ψυχή της μάνας του Δαρείου; Επειδή είσαι προοδευτικό παιδί; Να σου δώσουν δωρεάν το μάλαμα, επειδή κάποτε είχες τον Σωκράτη και τώρα τον Σωκράτη Μάλαμα; Κι όταν επιπλέον εσύ ο ίδιος, ως εθνομηδενιστής, κάνεις αγώνα για να αποδείξεις πως δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Ελληνες, πως δεν υπάρχει συνέχεια και πως τελικά αυτό που λέμε «Ελληνες» είναι μια φυλή που έπεσε απ’ τον ουρανό τον 19ο αιώνα, άνθρωποι αυτοφυείς, αυτογενείς και αυτοπάτορες, χωρίς καν ζώδιο και με ωροσκόπο γαλέο;
Και παρ’ όλα ετούτα, αυτοί οι χωρίς προϊστορία, ουρανόθεν προκύψαντες Ελληνες, ίσως γεννημένοι με αυτεπικονίαση, δεν εκβιάζονται. Το ίδιο, εκτός της αφίσας του Γ. Καρατζαφέρη, επαγγέλλεται και πουλάει και η κυβέρνηση: οι ξένοι μας εκβιάζουν και φταίνε ακόμα και για τις πιθανές αιμορροΐδες του υπουργού Υγείας. Ο κακόψυχος, δαιμονοποιημένος Σόιμπλε που, αν μας έκανε τα χατίρια θα το παρουσιάζαμε ως δικό μας θρίαμβο, αλλά τώρα που δεν μας τα κάνει, φταίει αυτός, εκ γενετής. Παρότι, εν τω μεταξύ, ξεσκίσαμε τα Μνημόνια και τη χάρτινη τίγρη του καπιταλισμού, αλλάξαμε ριζηδόν την Ευρώπη και τώρα θα βάλουμε πλώρη να αλλάξουμε την Αμερική και μετά την Αυστραλία. Μόνο τη Νέα Ζηλανδία θα αφήσουμε τελευταία, για επιδόρπιο.
Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε. Του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει. Το πολύ να υποφέρει λαιμαριά σκύλου με ατσάλινες ακίδες που λέει πως τη φοράει επειδή πάσχει από αυχενικό –όλη αυτή η παρακίνηση εναντίον των κακών ξένων (που απλώς κοιτάζουν νόμιμα και τα δικά τους συμφέροντα, ως οφείλουν άλλωστε) και η εξ υπαρχής εχθρότητα κατά εταίρων και συμμάχων, αυτή η επινόηση της μαύρης γάτας που διαρκώς επιβουλεύεται το μεγαλείο μας, είναι το ρεφρέν των αποτυχημένων. Φταίει, βέβαια, και ο Θεός που μας μισεί.
Φταίει το δέντρο, που δεν παραμέρισε για να περάσουμε. Πάνω σε αυτό το παιδαριώδες, επαναλαμβανόμενο μοτίβο, πάνω σε αυτή τη γρανιτώδη αφέλεια πασκίζουν να κρατηθούν. Της άλλης κυρίας της έφταιγε μέχρι και ο σημερινός γερμανός πρέσβης –σε λίγο δεν αποκλείεται να τα βάλει και με το Ινστιτούτο Γκαίτε, ή με το κακόβουλο μέταλλο των γερμανικών αυτοκινήτων. Με τα φιλελεύθερα φλας της Μερσεντές.
Εδώ παραβιάζεται κάθε στοιχειώδης αρχή της πολιτικής. Δαιμονολογία και εξορκισμοί, εχθροπάθεια, συμπλεγματισμός και μανία καταδιώξεως –αφού πρώτα μας γάνιασαν σαράντα χρόνια με τις εκλεπτύνσεις της θεωρίας και τους «διανοούμενους» του Γκράμσι. (Που δεν τον κατέχουν κιόλας). Τώρα, οι Έλληνες δεν εκβιάζονται. Τώρα μερικοί ανακάλυψαν και τον Ελληνισμό που δεν τον άντεχαν ποτέ και με τίποτα. Εθνικισμός εξ αριστερών σε χαρτοσακούλα της λαϊκής. Ή, μάλλον: τώρα οι ήδη εκβιασμένοι, εκβιάζουν τους Ελληνες να μην εκβιάζονται. Ψωμίζονται απ’ το γεγονός ότι αποδέχτηκαν κάθε εκβιασμό και θέλουν να συνεχίσουν ιππαστί, παρακινώντας να μην εκβιαζόμαστε εμείς για να συνεχίσουν και ούτω καθ’ εξής. Κύκλω οι ασεβείς περιπατούν. Μας παρακινούν στο «Οχι», που θα το κάνουν πάλι «Ναι», και μετά θα μας λένε πάλι να πούμε «Οχι» (στους κακούς ξένους), ώστε αυτοί να εξουσιάζουν λέγοντας ξανά «Ναι». Αν κάποιος νομίζει πως το δημοψήφισμα έληξε προ διετίας, κάνει μεγάλο λάθος. Μπορεί να μην έχουμε αειφόρο ανάπτυξη, αλλά έχουμε τουλάχιστον αειφόρο δημοψήφισμα. Που δεν λήγει ποτέ. Εχουν κρατήσει βλαστοκύτταρα και διαρκώς το ανανεώνουν.
Τελευταία Νέα