Αναζήτηση
Δεκέμβριος 2016, Νίσυρος: ο Αλέξης Τσίπρας ένιωσε την ανάγκη να διηγηθεί μια ιστορία. Την ιστορία της πρώτης φοράς που, ως φοιτητής, συνάντησε τον Πάνο Καμμένο. Εκεί, στο νησί, στο πανηγύρι της Παναγίας. Του φάνηκε, είπε, «μπούλης». Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας γελούσε ακούγοντάς τον. Το σκηνικό έχει μια αξία. Και κυρίως η καμμενική αντίδραση. Μαρτυρά πως οι δυο άνδρες έχουν χημεία μεταξύ τους. Το επιβεβαιώνει κι η γλώσσα των σωμάτων τους, στο σφιχτό αγκάλιασμα, το βράδυ των δεύτερων εκλογών του 2015. Η σχέση αυτή εξηγεί, ώς έναν βαθμό, πώς έχουν φτάσει σήμερα να έχουν γράψει δυόμισι χρόνια κυβερνητικής συνεργασίας. Ο Καμμένος, όμως, σε αυτήν τη φάση βρίσκεται στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης. Γιατί συνομιλεί με ισοβίτες, πιλοτάρει στρατιωτικά ελικόπτερα και τουιτάρει γραβάτες με πέη. Με δυο λόγια, εξελίσσεται σε πολιτικό πρόβλημα για το Μαξίμου.
Ή μήπως υπήρξε από τα ξημερώματα της 26ης Ιανουαρίου; Ο Ανεξάρτητος Ελληνας έκανε προεκλογική καμπάνια ως «αναγκαίο καλό». Αντί όμως να σώζει τον Αλέξη από τον εκτροχιασμό, όπως ήθελε το σενάριο του διαφημιστικού, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας μοιάζει ορισμένες φορές να εκτροχιάζεται ο ίδιος. Και όσον αφορά την επικαιρότητα αυτής της εβδομάδας, όπου κυριαρχεί το όνομά του, δεν είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο συμβαίνει.
Ο Καμμένος είναι ένας υπουργός πολύ δραστήριος πέρα από τα όρια του χαρτοφυλακίου του. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του σε μια σειρά από ζητήματα είναι ενδεικτικές. Από τις τηλεοπτικές άδειες και τη διδασκαλία των Θρησκευτικών μέχρι το ποιος πρέπει να ηγείται του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Εχει, εξάλλου, ζητήσει, μέσω twitter, την παραίτηση του Μουζάλα επειδή ο τελευταίος αποκάλεσε τα Σκόπια «Μακεδονία».
«Μακαριότατε, εάν εσείς μου ζητήσετε να ρίξω την κυβέρνηση, να ξέρετε ότι θα το κάνω. Να ξέρετε, όμως, ότι αυτό δεν θα είναι υπέρ του έθνους» είπε –με λυγμούς –σε μια συνάντηση με Τσίπρα, Ιερώνυμο και Νίκο Φίλη το 2016 στο Μαξίμου. Το επιβεβαίωσε on camera ο Αρχιεπίσκοπος. Το αποτέλεσμα ήταν η κρίση στις σχέσεις Κυβέρνησης – Εκκλησίας να εκτονωθεί. Με την καρατόμηση του τότε υπουργού Παιδείας Φίλη.
Παιχνίδια εξουσίας. Κι αν αυτό ήταν ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα που χωρίζει ιδεολογικά ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός ενίοτε φαίνεται να εμπλέκεται και σε power games. Οπως, ας πούμε, όταν από κοινοβουλευτικού βήματος, στη συζήτηση για τον νόμο Παππά, διάβασε μηνύματα, που υποστήριζε πως του έστειλε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «αυτός ο κύριος» δεν μπορεί να πάρει κανάλι.
Ή όταν ενάμιση μήνα πριν κλειστούν οι επίδοξοι καναλάρχες στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης έδωσε συνέντευξη, στην οποία σημείωσε πως πιστεύει «ότι οι κατασκευαστές δεν μπορούν να έχουν και μέσα ενημέρωσης». Αναφερόταν στον Χρήστο Καλογρίτσα. Τι κι αν είναι κουμπάρος του; Κι οι σχέσεις του Καλογρίτσα με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν γνωστές στον Τύπο; Λίγο αργότερα τιτίβισε κιόλας «με τα μαύρα λεφτά στα σάιτ και τις ψευδείς αναρτήσεις ο Καλογρίτσας νομίζει ότι θα πιέσει για κανάλι».
Συμμαχικά πυρά. Πάντως, ακόμη και για ζητήματα που άπτονται των υπουργικών του αρμοδιοτήτων, οι συριζαίοι βουλευτές αφήνουν αρκετές φορές αιχμές εναντίον του. Συνήθως, βέβαια, από τα τηλεπαράθυρα. Για να εκτονώνονται απλά. Σε μια κυβερνητική πλειοψηφία 153, άλλωστε, οι εννέα ανελίτες είναι κρίσιμο μέγεθος. Κρίνει την επιβίωση της πρώτη φορά Αριστεράς.
Ομιλητικότερος όλων, ο Φίλης αναφέρεται συχνά στα εξοπλιστικά προγράμματα. Τον Μάρτιο, π.χ., μπορεί να μην κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση όπως απειλούσε –επειδή ο Καμμένος ήθελε «στη σημερινή πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης της χώρας να δώσει 3,5 δισ. ευρώ για την προμήθεια αεροσκαφών F-35» -, αλλά μιλώντας στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες τον κάρφωσε: «Εδώ δεν έχεις βρει ισοδύναμα για το ειδικό μισθολόγιο των Ενόπλων Δυνάμεων ύψους 300 εκατ. ευρώ. Δεν τα έχεις. Αρα αυτό δεν συμβάλλει στο αξιόμαχο; Αν έχει τρέλα (σ.σ.: με τον Στρατό), να βρει τα ισοδύναμα». Πιο πρόσφατο κρούσμα; Σε συνέντευξη την Τρίτη ο Φίλης αναφέρθηκε και πάλι στην πρόταση Καμμένου για τα εξοπλιστικά. «Θα ήταν», σχολίασε, «πρόκληση να δώσουμε χρήματα για όπλα».
Τον καλύπτουν. Ως προς τα τρέχοντα, ο υπουργός Δικαιοσύνης από το βήμα της Βουλής τον κάλυψε. Με επιχείρημα: «Ακόμη και παρατύπως να ενήργησε προκειμένου να ενθαρρύνει ακόμη και έναν ισοβίτη να μάθουμε την αλήθεια, δεν μπορείτε να το χαρακτηρίσετε αρνητικό». Μία μέρα μετά τον Κοντονή έβγαλε και ανακοίνωση το Μαξίμου. Παρότι το κυβερνητικό επικοινωνιακό επιτελείο προτιμά τη μέθοδο των non paper μέχρι και για τα ζητήματα διαπραγμάτευσης. Του παρέχουν, λοιπόν, πλήρη κάλυψη. Πριν καν τελειώσει αυτή η ιστορία και εν μέσω συνεχών αποκαλύψεων. Μήπως, όμως, και το Μαξίμου δεν ξέρει τι καλύπτει;
