Επί Σοβιετικής Ενωσης ο Βλαντίμιρ Μελικόφ ήταν διευθυντής σε εργοστάσιο. Κατάφερε να επιβιώσει των άγριων επιχειρηματικών πολέμων εξουσίας της δεκαετίας του 1990 για να κάνει περιουσία στον κατασκευαστικό τομέα. Είναι απόγονος Κοζάκων, των σκληραγωγημένων ιππέων που διασφάλιζαν τα σύνορα της ρωσικής αυτοκρατορίας –και πρωτοστάτησαν αργότερα, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, σε διάφορους εθνικιστικούς αγώνες. Είναι επίσης χριστιανός ορθόδοξος, έχει μάλιστα χτίσει μια όμορφη ξύλινη εκκλησία δίπλα στο σπίτι του στο Ποντόλσκ, στα νότια της Μόσχας. Με άλλα λόγια, ο 60χρονος Μελικόφ μοιάζει αρκετά ταιριαστός με το όραμα του Βλαντίμιρ Πούτιν για μία αναδυόμενη Ρωσία με άξονα τις παραδοσιακές αξίες και έναν ρωμαλέο πατριωτισμό. Εχει όμως ένα κακό: του αρέσει να ψάχνει τη ρωσική ιστορία.
Ο Βλαντίμιρ Μελικόφ, εξηγεί ο Αντριου Χίγκινς στους «New York Times», έχει ιδρύσει ένα ιδιωτικό μουσείο αφιερωμένο στη μνήμη της «αντιμπολσεβικικής αντίστασης», που ερευνά ένα θέμα ταμπού: τους λόγους που έκαναν πολλούς Κοζάκους, και άλλους διωκόμενους πολίτες της Σοβιετικής Ενωσης, να καλωσορίσουν, τουλάχιστον αρχικά, την εισβολή του Χίτλερ στην ΕΣΣΔ τον Ιούνιο του 1941. Το μουσείο που στεγάζεται σε ένα τριώροφο κτίριο χτισμένο από τον ίδιο στο κτήμα του στο Ποντόλσκ δεν κάνει καμία προσπάθεια να ωραιοποιήσει, πόσω μάλλον να εξυμνήσει τους συνεργάτες των Ναζί. Εχει ωστόσο εξοργίσει τις Αρχές εστιάζοντας στους ανελέητους διωγμούς που ακολούθησαν την επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917, δημιουργώντας γόνιμο έδαφος για την εκδήλωση αντισοβιετικών, προδοτικών φαινομένων στη διάρκεια ενός πολέμου που κόστισε 25 εκατομμύρια ζωές Σοβιετικών.
Ο Μελικόφ έχει καταγγελθεί στη ρωσική τηλεόραση ως προδότης, ρώσοι συνοριοφύλακες έχουν αχρηστέψει το διαβατήριό του ώστε να μη μπορεί να βγει από τη χώρα και ο ίδιος έχει αντιμετωπίσει μια σειρά από φαινομενικά κατασκευασμένες ποινικές διώξεις: την περασμένη Τρίτη, δικαστήριο του Ποντόλσκ τον έκρινε ένοχο για παράνομη οπλοκατοχή και τον καταδίκασε σε έναν χρόνο «περιορισμένης ελευθερίας» – κατ’ οίκον περιορισμό ή κάποιας άλλης μορφής περιορισμό των μετακινήσεων του.
Η εχθρότητα του ρωσικού κράτους απέναντί του δείχνει πόσο ευαίσθητο θέμα είναι η ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο Πούτιν και οι σύμμαχοί του αναφέρονται διαρκώς σε αυτό που οι Ρώσοι γνωρίζουν ως Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο προκειμένου να θωρακίσουν τη νομιμότητά τους. Πλασάροντας εαυτούς ως τους πραγματικούς κληρονόμους των πατριωτών της εποχής εκείνης, είναι πιο εύκολο να καταγγέλλουν εχθρούς τύπου Αλεξέι Ναβάλνι ως προδότες παρόμοιους με τους συνεργάτες των Ναζί. «Ο μύθος του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου είναι ο θεμέλιος μύθος της σύγχρονης Ρωσίας», λέει ο γεννημένος στη Ρωσία Σέρχιι Πλόκιι, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. «Οτιδήποτε αμφισβητεί αυτό τον μύθο, που εκλαμβάνεται ως η νίκη του ενωμένου ρωσικού λαού επί της εχθρικής Δύσης, οτιδήποτε εισάγει γκρι σκιές στη μανιχαϊστική εικόνα της μάχης ανάμεσα στο καλό και το κακό, απορρίπτεται και καταγγέλλεται», προσθέτει.
Οι επίσημες εκδοχές τείνουν να υποτιμούν το σύμφωνο μη επίθεσης του 1939 ανάμεσα στον Στάλιν και τον Χίτλερ, τη δολοφονική εκκαθάριση στρατιωτικών αξιωματούχων στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του ’30 και τους ανελέητους διωγμούς όσων εκλαμβάνονταν ως εσωτερικοί εχθροί πριν από τη ναζιστική εισβολή.
«Κόβεται» επισήμως ο Ναβάλνι
\Ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για την προεδρία στις εκλογές του 2018, λόγω της καταδίκης του για κατάχρηση πόρων τον περασμένο Φεβρουάριο, αποφάνθηκε χθες και επισήμως η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Ρωσίας, επιβεβαιώνοντας προγενέστερη δήλωση της επικεφαλής της.
