Εχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση τραβάει κάποιο παράξενο ζόρι. Αν δεν απατώμαι, είναι η πρώτη κυβέρνηση παγκοσμίως που για ό,τι συμβαίνει στον τόπο ρωτάει την… αντιπολίτευση!
Την πάτησαν με τις θριαμβολογίες για το χρέος; «Να μας πει τι λέει για το χρέος η ΝΔ!».
Κάνουν κάποια εκδήλωση οι συνδικαλιστές αστυνομικοί; «Ο Μητσοτάκης να απαντήσει αν είναι υπέρ ή κατά της συγκέντρωσης!».
Αποκαλύπτεται ότι ο υπουργός Aμυνας έχει νταραβέρια με ισοβίτες; «Μέγα θέμα η ΝΔ να υπερασπίζεται επιχειρηματικά συμφέροντα!» φωνάζει ο Κοντονής.
Δεν μαζεύουν τα σκουπίδια οι δημοτικοί υπάλληλοι; «Ο Μητσοτάκης θέλει να απολύσει τους συμβασιούχους!».
Και το κορυφαίο –σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού για την υπόθεση Καμμένου… «Πού ήταν η ΝΔ όταν οι βασικοί μάρτυρες έπεφταν ο ένας μετά τον άλλο νεκροί;».
Δηλαδή, πού να είναι η ΝΔ; Σπίτι της ήταν. Εκτός κι αν στο Μαξίμου νομίζουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι κάτι σαν πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Η μία εξήγηση είναι πως η μέθοδος έχει μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ κουσούρι από την εποχή που βρισκόταν στην αντιπολίτευση. «Κι εσείς που σκοτώνετε τους μαύρους!».
Πιθανόν. Ταυτοχρόνως όμως υποδηλώνει και τη δυσκολία μιας κυβέρνησης που ανέδειξε το παπατζιλίκι σε πολιτική ιδεολογία.
Δηλώνει, ας πούμε, το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού: «Διαψεύστηκαν οι ελπίδες της ΝΔ να μην πετύχει η κυβέρνηση θετική συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους».
Ωραία. Μόνο που η κυβέρνηση δεν έχει πετύχει καμία συμφωνία για το χρέος –κάτι θα είχε ακουστεί… Μια ανύπαρκτη συμφωνία δεν μπορεί να είναι θετική. Και προφανώς καμία ελάφρυνση δεν συμφωνήθηκε ποτέ από κανέναν. Τα υπόλοιπα είναι στο ταξιδιάρικο μυαλό τους.
Με άλλα λόγια, βασικό κουσούρι της κυβέρνησης είναι το παπατζιλίκι. Το οποίο όμως τρώνε πλέον μόνο οι εντελώς χάπατοι.
Σύμφωνα με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, μόλις ένα ποσοστό 14%-17% φαίνεται να αποδέχεται το παραμύθι για «θετική συμφωνία» που δείχνει «την έξοδο από την κρίση».
Ακόμη κι αν προσθέσουμε τον Παυλόπουλο και τον Μίχαλο, πάλι δεν μαζεύονται πολλοί.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση έχει πάθει ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια κυβέρνηση: δεν την ακούν. Ελλείψει ακροατηρίου, το παπατζιλίκι καταρρέει και φυσικά δεν έχουν κάτι άλλο να βάλουν στη θέση του.
Διάβασα βέβαια ότι μέσα στην απελπισία του ο Πρωθυπουργός θυμήθηκε να προτείνει στη Φώφη κάτι που λέγεται «προοδευτική διακυβέρνηση μετά το τέλος των Μνημονίων» –της Παρασκευής το γάλα, δηλαδή!
Πράγμα που αποδεικνύει πως πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου. Και μετά το κουσούρι του.