«Νέα Αριστερά». Αυτή την ονομασία επέλεξαν οι 29 εναπομείναντες Σοσιαλιστές και οι δύο «συνεργαζόμενοι» με αυτούς βουλευτές για την κοινοβουλευτική τους ομάδα στη νέα, 15η Εθνοσυνέλευση της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, που συνήλθε χθες για πρώτη φορά, ανανεωμένη όσο ποτέ. «Το όνομα αποφασίστηκε έπειτα από μακρά συζήτηση» εξήγησε ο επικεφαλής της ομάδας, Ολιβιέ Φορ. «Αρχικά προτάθηκαν πολλά επίθετα: ευρωπαϊκή, δημοκρατική, οικολογική, ρεπουμπλικανική… Δεν διευκόλυνε αυτό την κατάσταση. Η ονομασία που επελέγη τελικά μας επιτρέπει να αναδείξουμε την προσήλωσή μας στον διαχωρισμό Αριστερά/Δεξιά. Είναι αποκαλυπτική επίσης της επιθυμίας μας να διαδραματίσουμε τον ρόλο που μας ανήκει στην ανοικοδόμηση της Αριστεράς» προσέθεσε. Αλλά ελάχιστοι ασχολήθηκαν.
Το πρωί, οι γάλλοι δημοσιογράφοι είχαν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στον Μανουέλ Βαλς, τον πρώην πρωθυπουργό που ανακοίνωσε και επισήμως αυτό που όλοι θεωρούσαν δεδομένο από καιρό, ότι «εγκαταλείπω το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ή το Σοσιαλιστικό Κόμμα με εγκαταλείπει» –εφεξής, θα είναι βουλευτής συνεργαζόμενος με την κοινοβουλευτική ομάδα της προεδρικής πλειοψηφίας, La République en Marche. Και το απόγευμα, τα βλέμματα στράφηκαν στον νέο πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, τον πρώην οικολόγο και νυν μακρονιστή Φρανσουά ντε Ρουζί, ο οποίος εξελέγη με 353 ψήφους σε σύνολο 577∙ αλλά και στις γκρίνιες που ακολούθησαν την εκλογή του, καθώς πολλοί θεωρούσαν βέβαιη την εκλογή μιας γυναίκας στο σημαντικό αυτό πόστο και τελικά, παρότι η νέα Εθνοσυνέλευση έχει έναν αριθμό ρεκόρ 224 γυναικών στα έδρανά της, και οι επτά κοινοβουλευτικές ομάδες, συν το ίδιο το σώμα, κατέληξαν με άνδρα επικεφαλής.
«Συγχαρητήρια στον Φρανσουά ντε Ρουζί, πρώτη γυναίκα πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης» ειρωνεύτηκε η σοσιαλίστρια Κολόμπ Μπροσέλ. «Δεν ψηφίζω μια γυναίκα μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα» ανταπάντησε η εκπρόσωπος του LRM. Δύο γυναίκες, αμφότερες πρώην σοσιαλίστριες περιλαμβάνονταν πράγματι στους τέσσερις υποψηφίους για την προεδρία της Εθνοσυνέλευσης στην πρώτη, εσωκομματική ψηφοφορία του LRM. Επικράτησε ωστόσο ο Ντε Ρουζί, ο οποίος φρόντισε στη διάρκεια της πρώτης του προεδρικής ομιλίας να θυμίσει την αφοσίωσή του στην ΕΕ και την υπερηφάνειά του για την ευρωπαϊκή σημαία που υπάρχει, μαζί με τη γαλλική, πίσω από το προεδρικό του έδρανο –μία δήλωση που σχολιάστηκε δεόντως, αφού θεωρήθηκε ξεκάθαρη «σπόντα» για τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, τον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ανυπότακτης Γαλλίας, ο οποίος αγανάκτησε την περασμένη εβδομάδα λόγω της σημαίας της ΕΕ στη γαλλική Εθνοσυνέλευση…
Η σύγκληση της νέας Εθνοσυνέλευσης που προέκυψε από τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, με τους 308 βουλευτές του LRM και τους 42 βουλευτές του κεντρώου συμμάχου του MoDem, είναι η τελευταία πράξη μιας πολιτικής ανασύνθεσης πρωτοφανούς στα σύγχρονα γαλλικά χρονικά. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς πως το διαζύγιο ανάμεσα στον Μανουέλ Βαλς και το PS, έπειτα από 37 χρόνια κοινής πορείας, είναι η τελευταία πράξη θανάτου ενός κόμματος που κυριαρχούσε το 2012, μετά την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ, σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας στη Γαλλία.
Ο πρώην πρωθυπουργός κατάφερε να εκλεγεί στην 1η περιφέρεια της Εσόν με διαφορά μόλις 139 ψήφων έναντι της «Ανυπότακτης» αντιπάλου του, Φαριντά Αμρανί, και χωρίς να είναι επισήμως υποψήφιος ούτε του PS (άλλωστε πριν ακόμη τον πρώτο προεδρικό γύρο είχε στηρίξει δημόσια τον σαφώς εγγύτερο ιδεολογικά σε αυτόν Εμανουέλ Μακρόν, εξοργίζοντας τον υποψήφιο του PS, και πρώην «αντάρτη» του κόμματος, Μπενουά Αμόν), ούτε του LRM, που έπαιζε το χαρτί της ανανέωσης. Στα μάτια του αρθρογράφου της «Monde» Ζεράρ Κουρτουά, ωστόσο, δεν παρουσιάζει μόνο το PS σήμερα «ένα θλιβερό θέαμα» –το ίδιο θλιβερό είναι και το θέαμα των Ρεπουμπλικανών. «Μετά τη γιγάντια κατολίσθηση που μόλις τα κατάπιε», σημείωνε χθες, «τα δύο κόμματα που κυριαρχούσαν εδώ και δεκαετίες στο πολιτικό τοπίο μετρούν τους νεκρούς τους, αναζητούν τους επιζήσαντες και επιχειρούν εν μέσω σύγχυσης να οργανώσουν την άμεση επιβίωσή τους.
Ζαλισμένοι ακόμη από το εύρος της καταστροφής, δεν έχουν πλέον αρχηγό, δεν ξέρουν ποιοι είναι, αγνοούν πώς θα είναι το αύριο». Ναι, οι Σοσιαλιστές εξέλεξαν μόλις 29 βουλευτές και η Δεξιά 130. Στη νέα Εθνοσυνέλευση, ωστόσο, η τελευταία διασπάστηκε σε δύο ομάδες, στη μία, που αριθμεί καμιά 40αριά μέλη, οι «εποικοδομητικοί» (ήτοι φιλικοί προς τον Μακρόν) Ρεπουμπλικανοί και το UDI, στην άλλη, οι Ρεπουμπλικανοί που εννοούν να κάνουν σκληρή αντιπολίτευση στην προεδρική πλειοψηφία. Με δυο λόγια, τα αύριο δεν τραγουδούν στη Γαλλία ούτε για την Αριστερά ούτε για τη Δεξιά. Οπως λέει ο Κουρτουά, «καλούνται να ανοικοδομήσουν τα πάντα από την αρχή, αλλά μέσα στις χειρότερες δυνατές συνθήκες».
