Σαν έτοιμοι από καιρό. Οταν ο σκηνοθέτης και καθηγητής στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ Τσέζαρις Γκραουζίνις συμβουλεύτηκε τον πρωταγωνιστή του στον φεστιβαλικό «Ιούλιο Καίσαρα» τι να προτείνει στη δεύτερη κρατική σκηνή, εκείνος του έριξε την ιδέα της σπανίως παιζόμενης τραγωδίας του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας». Η ιδέα έγινε δεκτή και ο Γκραουζίνις απευθύνθηκε στον Γιώργο Μπλάνα για τη μετάφραση. «Εχω μόλις τρεις ημέρες που την τελείωσα» ήταν η απάντηση του μεταφραστή.

Αυτά μήνες πριν οι «Επτά επί Θήβας» του ΚΘΒΕ ξεκινήσουν από το Θέατρο Δάσους πέρυσι το καλοκαίρι και συνεχίσουν για την Επίδαυρο. Εκεί μπορεί να μην είχαν τεράστια προσέλευση, αλλά η παράσταση από στόμα σε στόμα άρχισε να κάνει sold-out στην ανά την Ελλάδα περιοδεία της, γοητεύοντας κοινό και κριτικούς. Για να φτάσει να είναι φέτος, με νέα διανομή, αλλά με τον Γιάννη Στάνκογλου πάλι παρόντα η εναρκτήρια παράσταση του Φεστιβάλ Επιδαύρου χάρη στην απόφαση του διευθυντή του ΚΘΒΕ Γιάννη Αναστασάκη.

Οι «Επτά επί Θήβας» ήταν το ντεμπούτο εκείνου που πρότεινε την τραγωδία, του Γιάννη Στάνκογλου, όχι στο αρχαίο δράμα αλλά στην Επίδαυρο. Καλύτερα δεν μπορούσε να ευχηθεί να είναι τούτο το ντεμπούτο. Η –σκηνοθετική αδεία επί σκηνής –σιωπηλή μονομαχία του Πολυνείκη με τον Ετεοκλή (σε εναλλακτική διανομή με τον πρωταγωνιστή του ΚΘΒΕ Χρίστο Στυλιανού στην πρώτη περιοδεία) «έγραψε». Και το όνομα του Στάνκογλου πέρασε σε πολλά στόματα, πόσω μάλλον μετά και την επιτυχία τού κατά Αλμπέρ Καμί «Καλιγούλα» στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία της συζύγου του Αλίκης Δανέζη-Κνούτσεν στη θεατρική σεζόν που ακολούθησε (η παράσταση θα πάει τον Οκτώβριο στην Κύπρο).

«Ολη η ομάδα αγάπησε και πίστεψε πολύ στην παράσταση των «Επτά επί Θήβας». Με την επανάληψη μπορούμε να ξαναπιστέψουμε και να ξαναχαρούμε», μου λέει, λίγο πριν την φετινή πρεμιέρα του στην Επίδαυρο. Και να ξανασυγκινηθούμε, θα προσέθετα. Εννοώντας το κοινό, που μοιράστηκε τη συγκίνησή του έπειτα από τις τόσες παραστάσεις της περιοδείας με τον ηθοποιό. Τον Ετεοκλή της παράστασης. «Μου είπαν ότι έκλαιγαν στη μονομαχία», θυμάται. Οχι πως για τον ίδιο δεν ήταν συγκινητική, σημαντική εμπειρία. «Αν και είχα ασχοληθεί με το αρχαίο δράμα μαζί με τον Θόδωρο Τερζόπουλο και την Αντζελα Μπρούσκου, η εμπειρία της Επιδαύρου θα μου μείνει αξέχαστη και θα επιδιώκω, όποτε μπορώ, να την ξαναζώ. Είναι σαν φάρμακο και σαν ίαση να βρίσκεσαι στο αρχαίο θέατρο».

ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ – ΝΤΟΣΤΟΓΕΦΣΚΙ. Μιλάμε για την κατάρα του Οιδίποδα. Την κατάρα των Λαβδακιδών. «Οι Ελληνες ακόμη αυτή την κατάρα τραβούμε. Αν και έπρεπε να είχαμε μάθει, να είχαμε πάρει το μάθημά μας, από αυτά τα κείμενα για να εξελισσόμαστε θετικά, φαίνεται πως δεν έχει συμβεί για να το τραβούμε ακόμη», λέει. Μήπως ο Ετεοκλής είναι τελικά ο εαυτός μας; «Είναι ο πολιτικός αρχηγός που ξέρει ότι θα καταλήξει στον θάνατο σε αυτή τη μάχη εξουσίας και οδηγείται σε αυτόν για να βοηθηθεί, να σωθεί η πόλη».

Τελικά; «Κανείς δεν ξέρει αν σώζεται η πόλη», λέει ο Ετεοκλής της παράστασης του ΚΘΒΕ, που ετοιμάζεται στη νέα σεζόν να ενδυθεί δύο μεγάλους ρόλους: τον Δον Κιχώτη στο ομώνυμο έργο του Θερβάντες σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου από τέλη Οκτωβρίου (με τον Δημήτρη Πιατά στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα) στο Παλλάς και του σκοτεινού Παρθένη Ραγκόζιν στον «Ηλίθιο» του Ντοστογέφσκι σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μετά το Πάσχα του 2018 (με πρίγκιπα Μίσκιν τον Πέτρο Φιλιππίδη). «Βέβαια, ο Χορός εμφανίζεται χαρούμενος ότι σώθηκε η πόλη και βρέθηκε καινούργιο αίμα στην εξουσία που το χρειάζεται ο λαός». Αν τον ρωτήσει πάντως κανείς ποια ατάκα του Αισχύλου πήρε μαζί του ως αποσκευή ζωής, θα απαντήσει: «Ο έντιμος θάνατος είναι το μόνο κέρδος του ηττημένου».

Τελευταία Νέα