Διάβαζα τις προάλλες πως ο Παναθηναϊκός είναι η κορυφαία ομάδα στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ, παρά τα επτά χρόνια απουσίας του από τους ομίλους της διοργάνωσης. Είναι προφανές πως από τους συντάκτες του κειμένου και όσοι έσπευσαν να το κάνουν copy paste στις διάφορες ιστοσελίδες, ξέφυγε μία βασική λεπτομέρεια: ο σχετικός πίνακας της UEFA αναφερόταν στα ιστορικά αποτελέσματα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και όχι μόνο του Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί στο τελευταίο η κορυφαία ελληνική ομάδα είναι ο Ολυμπιακός κατέχοντας την αξιοζήλευτη 17η θέση στην Ευρώπη. Αλλά ας την ξεπεράσουμε αυτή την παράλειψη, για να πάμε στο προκείμενο.
Οι συχνές υπομνήσεις για το ένδοξο, δίχως αμφιβολία, παρελθόν του Παναθηναϊκού ή Panathinaikos δεν υποκαθιστούν το προβληματικό παρόν και το δυσοίωνο μέλλον.
Η εκ των κορυφαίων ομάδων της χώρας πρέπει να σπάσει το κέλυφος της παρελθοντολογίας, να αντιληφθεί την πραγματική της διάσταση και να χαράξει νέα πορεία.
Με τις κομπορρημοσύνες το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να συνεχίσει να βλέπει τους τίτλους να περνούν από μπροστά του και τους κορυφαίους παίκτες να του κουνούν μαντίλι.
Είναι προφανές πως υπάρχει οικονομική στενότητα. Δεν είναι ο μόνος ευρωπαϊκός σύλλογος που αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση. Οπως έχει αποδειχθεί, σε τέτοιες καταστάσεις η μόνη λύση είναι η εμπιστοσύνη στους ταλαντούχους νέους και σε έναν ικανό προπονητή. Και τον τελευταίο τον έχει ήδη.
