Γόνιμη μέρα η προχθεσινή, η αντιπροχθεσινή –δεν έχει σημασία. Ολες είναι γόνιμες ως προς την αναπαραγωγή και τη συγκομιδή των κυβερνητικών εμμονών. Είναι που εξέλιπαν πλέον τα προσχήματα τα οποία, άλλωστε, ουδέποτε ήταν έγνοια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ετσι, περισσότερο και από τη δυσωδία, αναδύθηκε μέσα από τους σωρούς των σκουπιδιών η αποστροφή τους για την επιχειρηματικότητα του ιδιωτικού τομέα. Ισως για να ντοπάρουν (αποπροσανατολίζοντάς τους) τους απεργούς, ίσως πάλι από γάργαρη ιδεοληψία. «Η ανάθεση της αποκομιδής των σκουπιδιών σε ιδιώτες θα μας βρει απέναντι» επαναλαμβάνουν σε υψηλούς τόνους υπουργοί και οι εκπρόσωποι του Μαξίμου. Μεταθέτοντας το πρόβλημα από τη δημόσια υγεία στη διαχείριση του κομματικού πελατολογίου με έωλες υποσχέσεις διορισμών. Ξανά μανά.
Και ύστερα ήρθε ο Πάνος Σκουρολιάκος. Για να μας θυμίσει τη δαιμονοποίηση όχι μόνο της αριστείας αλλά και γενικά της εκπαίδευσης. Για όσους τον ξέρουν μόνο ως ηθοποιό, είναι βουλευτής και υπεύθυνος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Και με τροπολογία που πέρασε στη Βουλή μπορεί πλέον κάποιος να γίνει καλλιτεχνικός διευθυντής Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου χωρίς καν απολυτήριο λυκείου. Διότι, λέει, σημασία έχει η ουσία και όχι τα τυπικά προσόντα. Με έναν Πρωθυπουργό που επιμένει να περιφέρει στις διεθνείς συναντήσεις αυτά τα αγγλικά που νομίζει ότι μιλάει, είναι αναμενόμενη η συντονισμένη προσπάθεια να κατέβει ο πήχης ώστε να φαίνεται εκείνος ψηλότερος. Ας βρουν όμως άλλη διατύπωση για να ανοίξουν πόρτες στους ημέτερους. Στην εποχή μας η ουσία περιλαμβάνει και το τυπικό προσόν. Στην τέχνη και παντού. Ψιμύθια αριστεροσύνης στο πρόωρα γερασμένο πρόσωπο μιας εξουσίας που παίζει τα ρέστα της.
Τελευταία Νέα