Δεν είναι δύσκολο να λες κάτι και μαζί το αντίθετό του. Ούτε να ομολογείς μεταχρονολογημένα ότι γνώριζες πως ένας διακηρυγμένος σου στόχος ήταν απλώς μια πόζα της επικοινωνιακής σου τακτικής. Την ευκολία του πράγματος απέδειξε ο Γιώργος Χουλιαράκης από το βήμα του συνεδρίου του «Economist». Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών δήλωσε από εκεί ότι η κυβέρνηση γνώριζε πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ληφθούν μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους και πως δεν θα ξεκλείδωνε η συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση.

Είναι δύσκολο όμως η διγλωσσία αυτή να απορροφάται από την κοινωνία χωρίς κραδασμούς. Κι αν έχουν θριαμβεύσει σε αυτό το πεδίο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι μόνο επειδή πολλοί από τους Αγανακτισμένους είναι σήμερα μετακλητοί υπάλληλοι ούτε επειδή το κοινωνικό σώμα έχει εξαντληθεί από την χρόνια κόπωση των Μνημονίων που ποτέ δεν τελειώνουν. Είναι κι επειδή ο αναπληρωτής υπουργός δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Επειδή, με άλλα λόγια, η ρητορική της κυβέρνησης μετά το δημοψήφισμα του 2015 δεν είναι απολογητική, δεν περιγράφει το χρονικό της αυτοαναίρεσής της. Είναι ένας μιθιδρατικός, καθημερινός καταιγισμός από κυνικές παραδοχές όπως αυτή του αναπληρωτή υπουργού και εναλλακτικά γεγονότα όπως αυτά που παρουσίαζε με αδιατάρακτη επιμονή και πειστικότητα ο Πρωθυπουργός του.

Το αποτέλεσμα είναι μια δημοσκοπική αντοχή που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν πρωτοφανής για μια κυβέρνηση που διαψεύστηκε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα. Η αντοχή αυτή δείχνει ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα παραμείνουν πιστοί σε αυτόν τον ρόλο. Κατέκτησαν την εξουσία ως υποδοχείς και συγχρόνως εκφραστές της απογοήτευσης. Και θα επιχειρήσουν να τη διατηρήσουν ως καταστολείς της κοινωνικής αντίδρασης.

Τελευταία Νέα