Επιτέλους μπαίνει μία τάξη. Οι προσπάθειες διαφόρων επικίνδυνων μαρξιστών και αθέων να απομακρυνθούν οι μαθητές από τον δρόμο του χριστιανισμού και να κληθούν να δοκιμάσουν το απαγορευμένο μήλο απέτυχαν παταγωδώς. Οι ευαίσθητοι νέοι της Ελλάδας δεν θα δηλητηριαστούν από διαβολικούς στίχους και διαβρωτικές γελοιογραφίες. Η Εκκλησία είναι εκεί για να τους προστατεύει.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος το είχε επισημάνει ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο, με επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς: το μάθημα των Θρησκευτικών προκαλεί σύγχυση στον μαθητή – παιδί ορθόδοξης οικογένειας, κλονίζει τις νωπές ακόμη θρησκευτικές του πεποιθήσεις και τον κάνει να πιστεύει ότι όλες οι θρησκευτικές παραδοχές μπορεί να είναι το ίδιο αληθείς. Σε ό,τι αφορά τους ξένους, για παράδειγμα, ο μαθητής διδάσκεται την άποψη του «μαρξιστή δημιουργού Μπέρτολτ Μπρεχτ» και όχι τον λόγο του Αγίου Επιφανίου! Στην προσπάθεια να προσεγγιστεί η θρησκεία ως κοινωνικό φαινόμενο, παρατίθενται στίχοι του Μπομπ Ντίλαν δίπλα σε έναν Ψαλμό του Δαβίδ!! Αλλά το μεγαλύτερο δείγμα πνευματικής κατάπτωσης είναι ότι στην Α’ Λυκείου, στη διδακτική ενότητα «Επικοινωνία», περιλαμβάνονται τραγούδια ασεβών καλλιτεχνών όπως είναι ο Σαββόπουλος, ο Πορτοκάλογλου και ο Ασιμος!!!
Κάπως έτσι ξεκίνησε ο διάλογος. Η Πρώτη Φορά Αριστερά αντιστάθηκε ηρωικά κοντά έναν χρόνο. Αλλά όπως έγραψε χθες ο «Μικροπολιτικός», αναγκάστηκε τελικά να υποχωρήσει μπροστά στις κόκκινες γραμμές που χάραξε εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου ο μητροπολίτης Υδρας, Σπετσών και Ερμιονίδας Εφραίμ και να κόψει από το νέο βιβλίο των Θρησκευτικών τη «Συννεφούλα» του Σαββόπουλου, τον «Μπαγάσα» του Ασιμου, το «Umbrella» της Ριάνα και μια γελοιογραφία του «Εκόνομιστ» που εξέθρεφε «αντιθρησκευτικά» αισθήματα, καθώς προωθούσε την ιδέα ότι οι θρησκείες είναι υπαίτιες για τη βία.
Θα πρέπει να είχε μεγάλο ενδιαφέρον η αντιπαράθεση Γαβρόγλου με Εφραίμ για το κατά πόσον οι στίχοι «Συννεφούλα, Συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ, και τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ» φέρνουν τους μαθητές πιο κοντά ή πιο μακριά από τον Χριστό. Κάποια πρακτικά θα τηρήθηκαν, δεν μπορεί. Να τι θα πρέπει τελικά να περιληφθεί στην ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών: πώς μια αρτηριοσκληρωτική αλλά αποφασιστική εκκλησιαστική ηγεσία κατατρόπωσε μια θρασύδειλη αλλά αδίστακτη αριστερή κυβέρνηση. Πώς η Ελλάδα έγινε Ιράν.
Ο Μακαριότατος επιβεβαίωσε πάντως τη φήμη του ως μετριοπαθούς. Δεν επέμεινε να κοπούν ο Πορτοκάλογλου και ο Κηλαηδόνης. Αφησε στο βοηθητικό υλικό ένα τραγούδι του Ακη Πάνου. Λογόκρινε ένα ινδιάνικο παραδοσιακό παραμύθι, αλλά δεν πείραξε μια ινδιάνικη προσευχή. Επέβαλε την αναφορά ότι η γιόγκα είναι θρησκευτική πρακτική και όχι γυμναστική, αλλά ανέχθηκε την ημισέληνο και το Γιν και Γιανγκ δίπλα στα σύμβολα του Θεού στον χριστιανισμό. Επρεπε άλλωστε κάπως να σωθούν τα προσχήματα και για την Αριστερά.
Και μη χειρότερα Χριστέ μου, θα αναφωνούσε κανείς. Αλλά θα κινδύνευε να τον αφορίσουν.
