Αγαπητή «Φαϊνάνσιάλ Τάιμς»,
Η στήλη διαβάζει χαμηλόφωνα την επιστολή του Στέφανου Καψάσκη, ο οποίος αναρωτιέται γιατί προβάλλετε τα πονήματα του Γιάνη Βαρουφάκη και συμβάλλετε στη διεθνή καριέρα του ως μπεστσελερίστα. Εντυπο είστε και με το δίκιο σας θα επικαλεστείτε τον κανόνα του «εξωτισμού» σαν κράχτη. Εσείς διαβάζετε ένα πολιτικό θρίλερ εκεί που εμείς το ζούμε. Με την άδεια της Ζακλίν ντε Ρομιγί, ο Αλκιβιάδης αφέθηκε ελεύθερος στη διεθνή αγορά και διαλαλεί τον ναρκισσισμό και τη φιλοδοξία του, μπιρ παρά. Ξαναγράφει αυτός το ματαιωμένο έπος της ελληνικής διαπραγμάτευσης και εμείς επιβιώνουμε στα απόνερά του (δεν προσθέτω τίποτε για σκουπίδια επειδή θα θεωρηθεί κιτς στις ημέρες μας).
Εσείς διαβάζετε για κλειστά μίτινγκ, για την αυστηρότητα της γερμανικής ηθικής, τον κεϊνσιανισμό που άργησε μια αιωνιότητα και μια μέρα κι εμείς μετράμε τους έξτρα φόρους με το κουταλάκι του καφέ. Λίγα μπορεί να προσθέσει κανείς σε αυτό που κι εσείς οι ίδιοι ψυχανεμίζεστε, αλλά ομολογείτε στη βαθύτερη συνείδηση: εντάξει, και ο Varoufakis ένα news icon είναι και θα περάσει. Αλλά μέχρι να περάσει πρέπει να μας «εμπεδώσει» (sic) την επανάσταση που δεν ήρθε στην Ευρώπη, τους κρυφούς μηχανισμούς που κινούν τα νήματα στη βαυαρική ελίτ, τα μέτωπα μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπης και άλλα που δεν φτάνουν ούτε στις σελίδες – σεντόνια που διαθέτετε.
Πώς να σας το πούμε για να το καταλάβετε με την πρώτη; Να ένα απόσπασμα από τη βιβλιοκριτική του Τζον Κάμπφνερ στην «Γκάρντιαν» τον περασμένο Μάιο για το βιβλίο «Adults in the room» του Βαρουφάκη: «Λέει κάποια στιγμή στον Σόιμπλε: “Κατά τη διάρκεια της Μαύρης Πανώλης τον 14ο αιώνα οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πίστευαν ότι η συμφορά οφειλόταν στις αμαρτίες και μπορούσε να απομακρυνθεί με αφαίμαξη ή αυτομαστίγωμα”. Πολύ θα ήθελα να ήμουν μύγα στον τοίχο του Eurogroup». Εδώ που τα λέμε, καλύτερα μύγα παρά PRτζής.
