Γράφει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο: «Το πλήθος δεν συγχωρεί τον τερματοφύλακα. Εκανε άστοχη έξοδο; Εκανε κάποια βλακεία; Του έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια; Τα ατσάλινα χέρια του έγιναν προς στιγμήν μεταξωτά; Με ένα μονάχα λάθος του ο τερματοφύλακας κάνει να χαθεί ένα παιχνίδι ή ένα πρωτάθλημα και τότε το κοινό ξεχνάει μονομιάς όλα του τα ανδραγαθήματα και τον καταδικάζει σε αιώνια δυσμένεια».
Στους δύο πρώτους μήνες του χρόνου το αγαπημένο θέμα των αγγλικών ταμπλόιντ ήταν ο χιλιανός τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Σίτι Κλάουντιο Μπράβο. Με κάθε τρόπο, είτε χρησιμοποιώντας τη στατιστική είτε με προσωπικές εκτιμήσεις και αναλύσεις, οι άγγλοι δημοσιογράφοι πετούσαν στα θηρία τον Μπράβο με την ταμπέλα του χειρότερου τερματοφύλακα της Πρέμιερ Λιγκ.
Πράγματι, ο Μπράβο είχε κάνει κάποια λάθη. Αλλά οι εκπρόσωποι του Τύπου φρόντισαν να του φορτώσουν όλες τις αμαρτίες της άμυνας της Σίτι. Γιατί; Ουσιαστικά έπαιρναν τη ρεβάνς από τον Πεπ Γκουαρντιόλα γιατί έδιωξε τον βασικό τερματοφύλακα της Εθνικής Αγγλίας Τζο Χαρτ προτιμώντας στη θέση του τον Μπράβο.
Ο χιλιανός έχασε τελικά την εμπιστοσύνη του Γκουαρντιόλα και τα κοράκια έστησαν χορό.
Ο συχωρεμένος Γκαλεάνο δεν έμαθε ποτέ την ιστορία και τη συνέχειά της όπως αυτή διαδραματίστηκε την Τετάρτη το βράδυ στο Καζάν, όταν ο Μπράβο απέκρουσε τρία πέναλτι. Πρόλαβε όμως και έγραψε γι’ αυτήν σαν να ήταν παρόν.
