Ας δούμε τη μόδα διαφορετικά, μέσα από τα ανδρικά ρούχα και τα πρότυπα που προβάλλουν οι σχεδιαστές. Ας παρατηρήσουμε την αλλαγή κατεύθυνσης προς μια ανάμειξη πραγμάτων που οδηγεί στην κατάργηση των περιοριστικών σημείων μεταξύ της γκαρνταρόμπας «του» και της γκαρνταρόμπας «της». Είναι φυσικό να έχουν έρθει φούστες και φορέματα ραμμένα σε αυστηρά κλασικά ανδρικά υφάσματα πάνω σε ανδρικά σώματα. Δεν είναι αδιανόητο να κυκλοφορούν άνδρες πάνω σε μυτερά παπούτσια με χαμηλό, λεπτό και κομψό τακούνι. Δεν είναι πια εποχή που οι έντονοι ιριδισμοί στα σακάκια και στις βερμούδες αφορούν τους αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ.
Η συλλογή Thom Browne ταιριάζει στο πλαίσιο της υπεράσπισης των σύγχρονων περιθωριοποιημένων της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή των μελών της LGBTQ κοινότητας. Τι γίνεται όμως αν παραμείνουμε στη δυστοπική πραγματικότητα των πολλών; Μπορεί η μόδα, ως ευέλικτη, ταχύτατη αφηγηματική έκφραση του παρόντος, να προσαρμοστεί σε αυτό που συμβαίνει τώρα χωρίς να επιδρά ως αγχολυτικό σκεύασμα σε υπερδραστήριους οργανισμούς; Η Ρέι Καβακούμπο της Comme des Garçons πήρε το φαρδύ μακρύ σορτς που φοράνε οι παίκτες του μπάσκετ και το μεταμόρφωσε με πολύχρωμα γκλίτερ υφάσματα και αντίστοιχης λάμψης σακάκια στη στολή του σαββατόβραδου βαδίζοντας στην ντίσκο. Με αυτό το ύφος αντιπροτείνει στη νέα γενιά των αγοριών τη φυγή από τη θλίψη του περίγυρου.
Σε αυτήν τη νέα διεθνή στρατιά των εφήβων που τρέφονται με σκέιτ, καπνό από τσιγάρα και ραπ στίχους στρέφονται οι οίκοι με τα μεγάλα λογότυπα, αλλάζοντας το στυλ των συλλογών τους και παρουσιάζοντας τα υβριδικά ραμμένα κοστούμια τους από σπορ τεκ υλικά.
Και ο ανθρωπότυπος του κανονικού ανθρώπου; Η φιγούρα του μικροαστού οικογενειάρχη, εκείνου που διεκπεραιώνει το ωράριο εργασίας του και στον ελεύθερό του χρόνο ζει ποιοτικά με τα παιδιά του, στις μέρες μας σπανίζει. Η πατρική φιγούρα σχεδόν δεν υπάρχει στο σύγχρονο ρεαλιστικό τοπίο των κοινωνιών που ζούνε την κρίση της μετάβασης σε μια νέα και άγνωστη εποχή. Γι’ αυτό και η σπανιότητα αυτής της ύπαρξης αναδύεται σε είδωλο της μόδας. Ο οικογενειάρχης άνδρας που ζει για τα παιδιά του είναι το μοτίβο των συλλογών Vetements και Balenciaga. Ο σχεδιαστής τους, ο Ντέμνα Γκβασάλια, κλείνει ειρωνικά το μάτι στους παρατηρητές της μόδας. Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας Τζέρεμι Κόρμπιν, που κάλεσε τον κόσμο σε ενότητα μιλώντας στο ποπ φεστιβάλ του Γκλάστονμπερι φορώντας ό,τι πιο ήσυχο σε πουκάμισο, παντελόνι και δετά πολυφορεμένα παπούτσια, είναι το σημείο αναφοράς του.
«Οι άνδρες χρειάζονται ένα πουκάμισο, ένα σακάκι και παντελόνια, αλλά υπάρχουν ακόμη μερικά πράγματα που πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να αφήσουμε τον αέρα να περάσει ανάμεσα στο σώμα και το ύφασμα, είτε είναι μεγάλο ή στενό είτε μακρύ ή κοντό» δήλωσε ο Γιόζι Γιαμαμότο, συνοψίζοντας με την οικονομία των συλλογισμών του την ουσία της ύπαρξης της μόδας.