Ανακύκλωσηαπορριμμάτων είναι η διαδικασία με την οποία επαναχρησιμοποιείται, εν μέρει ή ολικά, οτιδήποτε αποτελεί έμμεσα ή άμεσα αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και το οποίο στη μορφή που είναι δεν αποτελεί, πλέον,αγαθόγια τον άνθρωπο. Στη διαδικασία αυτή, συνήθως, τα απορρίμματα μετατρέπονται σε πρώτες ύλες, από τις οποίες παράγονται νέα αγαθά.
Αυτοαναφορά είναι η διαδικασία αναπαραγωγής ενός οργανισμού/συστήματος μέσω του ίδιου του εαυτού του χωρίς επικοινωνία με το περιβάλλον του.
Στην περίπτωση των σκουπιδιών, η ανακύκλωση θα είχε λύσει το πρόβλημα. Το ότι δεν λύνεται οφείλεται στην αυτοαναφορά του πολιτικού συστήματος.
Σκεφθείτε, για λίγο, τα πράγματα να ήταν αντίστροφα, δηλαδή το πολιτικό σύστημα της χώρας να μπορούσε να ανακυκλωθεί και το σύστημα αποκομιδής των σκουπιδιών να μπορούσε να λειτουργεί χωρίς να χρειάζεται έξωθεν παρέμβαση, δηλαδή να ήταν ένα αυτοαναφορικό σύστημα. Ωστόσο, δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό, αλλά το αντίστροφό του.
Για να ανακυκλωθούν τα σκουπίδια χρειάζεται τεχνογνωσία, χρειάζονται υποδομές, επιστήμονες, κεφάλαια που θα επενδυθούν. Εν τέλει, απαιτείται μια δημόσια πολιτική με στόχους, με αξιολόγηση των δομών και των εργαζομένων, προκειμένου να υπάρξει ένα αποτέλεσμα που θα διασφαλίζει τη θετική σχέση του κόστους που επιβαρύνονται προς την ωφέλεια που εισπράττουν οι πολίτες. Κι αυτή η πολιτική βρίσκεται στον αντίποδα των εγκλωβισμένων συμβασιούχων, των χωματερών και των ιδεοληπτικών του ΣΥΡΙΖΑ που βγάζουν φλύκταινες και μόνο στο άκουσμα του ακρωνυμίου ΣΔΙΤ.
Από την άλλη, η διάρρηξη της αυτοαναφορικότητας του πολιτικού συστήματος μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν η πλειονότητα των πολιτών πειστεί ότι στη σημερινή του μορφή, ως υπηρέτης του πελατειακού κράτους, δεν έχει να προσφέρει τίποτα σ’ αυτούς.
Η πορεία για την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος δείχνει να είναι εξαιρετικά προβληματική, αφού παρόλο που η βασική αιτία της δυσπλασίας του έχει αποκαλυφθεί, η θεραπεία δεν έχει ακόμη βρεθεί. Τελευταίο παράδειγμα, η διαχείριση των συμβασιούχων της καθαριότητας. Η μη λύση της κυβέρνησης διαιωνίζει την αναποτελεσματική και αντι-οικονομική διαχείριση των απορριμμάτων, θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και αποδυναμώνει την εθνική οικονομία και την εικόνα της χώρας.
Τούτων δοθέντων, υπάρχει περιθώριο αισιοδοξίας;
Ακούγεται οξύμωρο, αλλά η απάντησή μας είναι θετική! Το πελατειακό κράτος υφίσταται απώλειες και, πάντως, ένα σημαντικό κομμάτι των φιλευρωπαϊκών και παραγωγικών δυνάμεων που αντιστέκονται σ’ αυτό έχει να επιδείξει, πέραν των λόγων, και έργα: το παράδειγμα της ΔΙΑΔΥΜΑ, της πρώτης κοινοπραξίας για τη διαχείριση των απορριμμάτων, βρήκε συνεχιστές. Οι Περιφέρειες Ηπείρου και Κρήτης ήταν οι πρώτες που δέχθηκαν να εφαρμόσουν το κοινοτικό πλαίσιο για τη διαχείριση των απορριμμάτων, σύμφωνα με το οποίο μπορούν να αναθέσουν σε ιδιώτες τη συλλογή και την αξιοποίησή τους. Τριάντα οκτώ δήμοι της Κεντρικής Μακεδονίας κατέθεσαν σχέδια για την ανακύκλωση και την αποτέφρωση των σκουπιδιών για την παραγωγή ενέργειας.
Χρέος των ανανεωτικών πολιτικών δυνάμεων είναι να διασυνδέσουν και να πολλαπλασιάσουν αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις!
Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι εμπειρογνώμων Δημόσιας Διοίκησης και πρώην βουλευτής με Το Ποτάμι
