«Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα» λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο που ίδρυσε ο ίδιος το κόμμα των Φιλελευθέρων, η παράταξη διασπάστηκε σε κόμματα και κομματίδια χωρίς ουσιαστικές ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους αλλά με προσωπικές μικροφιλοδοξίες ή και μωροφιλοδοξίες των αρχηγών ή αρχηγίσκων τους.
Αν εξαιρέσει κανείς τη μικρή χρονική περίοδο της Ενωσης Κέντρου, η δημοκρατική παράταξη συνενώθηκε υπό την αρχηγία του Ανδρέα Παπανδρέου και κυβέρνησε τον τόπο επί πολλά χρόνια. Η περίοδος εκείνη ήταν ουσιαστικά η περίοδος της ίδρυσης του κοινωνικού κράτους, με τις επαναστατικές αλλαγές στην Υγεία, την Παιδεία και τα εργασιακά δικαιώματα. Υπήρξε η υλοποίηση του οράματος του Ιωάννη Καποδίστρια. Χωρίς τη συνένωση των δυνάμεων της δημοκρατικής παράταξης είναι άγνωστο ποιος, πότε και υπό ποιες συνθήκες θα υλοποιούσε όλα αυτά.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ που επί δεκαετίες το στήριζε και που πίστεψε προεκλογικά στις «σειρήνες», σήμερα πλήρως απογοητευμένος επιθυμεί να επανέλθει στον φυσικό του χώρο, στον χώρο που οριοθετείται ως Κεντροαριστερά. Αρκεί αυτός ο χώρος να οριοθετηθεί ιδεολογικά με σαφήνεια για να διασφαλιστεί ουσιαστικά η προοδευτική, δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.
Ομως το να θέλει κάποιος να επανέλθει δεν είναι αρκετό για να επανέλθει. Απογοητευμένος σχεδόν από όλα τα κόμματα, δεν θέλει να ακούσει και πάλι έναν ξύλινο πολιτικό λόγο που δεν οδηγεί πουθενά και που σήμερα έχει πια αυτογελοιοποιηθεί.
Ο πολίτης θέλει να ακούσει ένα αξιόπιστο, τεκμηριωμένο και υλοποιήσιμο πρόγραμμα για να το πιστέψει και να το στηρίξει.
Πώς, για παράδειγμα, τεκμηριωμένα θα αντιμετωπιστεί το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που απειλεί την ύπαρξη της χώρας.
Πώς θα επανέλθει το μισό περίπου εκατομμύριο ελλήνων επιστημόνων που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και που τυχόν μόνιμη εγκατάστασή τους εκεί, με τις οικογένειές τους, θα επιτείνει ακόμα περισσότερο το δημογραφικό πρόβλημα.
Πώς θα επαναδιαπραγματευτεί την παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας της χώρας που έχει παραχωρηθεί τουλάχιστον για έναν αιώνα.
Πώς στην πράξη και αναλυτικά θα αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή που υπολογίζεται σε 10 δισ. τον χρόνο. Το περίφημο «θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή» που ακούγεται από όλους τους πολιτικούς χώρους από την εποχή της ίδρυσης του ελληνικού κράτους δεν γίνεται πιστευτό από κανέναν πια.
Πώς, άμεσα, θα ελαφρυνθεί η φορολογία των μικρομεσαίων κυρίως στρωμάτων με ένα σύγχρονο και δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα αποτελέσει κίνητρο για υγιείς επενδύσεις, όχι για επενδύσεις τριτοκοσμικού τύπου.
Χωρίς τη σύλληψη της φοροδιαφυγής είναι αδύνατον να ελαττωθεί η σημερινή βαριά φορολογία. Μόνο με σοβαρές επενδύσεις θα διασφαλιστούν η παραγωγή και η ανάπτυξη.
Χωρίς την υλοποίηση της μαγικής λέξης που λέγεται «ανάπτυξη» ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων, όπως θα έλεγε και ο Δημοσθένης.
Χωρίς ανάπτυξη τα προγράμματα και η σοβαρότητα των συζητήσεων για την αναβίωση του κοινωνικού κράτους αποκτούν ακαδημαϊκό χαρακτήρα, ενώ η υλοποίησή τους καθίσταται πρακτικά αδύνατη. Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα πρέπει αξιόπιστα να απαντήσει και να προβάλει η ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.
Η πρωτοβουλία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ κυρίας Γεννηματά να καλέσει όσους στήριξαν τις τελευταίες δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ να επανέλθουν υπό την αιγίδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης είναι αναμφισβήτητα μια υγιής πρωτοβουλία. Ομως, για να υλοποιηθεί με επιτυχία πρέπει να υιοθετηθεί από όλους εκείνους που πιστεύουν στην προοδευτική, δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ του 44% δεν κατανοεί εύκολα το γιατί οι διάφορες τάσεις, που και τότε υπήρχαν μέσα στο κόμμα και που σήμερα εκφράζονται υπό μορφή μικροκομμάτων χωρίς καμία ουσιαστική δημοσκοπική απήχηση, δεν προσέρχονται αυτονόητα ως άτομα και όχι ως κόμματα στο κάλεσμα του συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν κατανοεί γιατί αυτοί που έχουν υπηρετήσει σε διάφορες κυβερνητικές ή μη κυβερνητικές θέσεις, όντας στελέχη του κραταιού ΠΑΣΟΚ, σήμερα προτάσσουν τις προσωπικές τους μικροφιλοδοξίες πριν από την ενότητα του δημοκρατικού χώρου.
Χωρίς ενιαίο μέτωπο της Κεντροαριστεράς στο σύνολό της δεν μπορεί να συντελεστεί μια αξιόπιστη και επωφελής επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Αν δεν επιτευχθεί η ενότητα του χώρου της Κεντροαριστεράς, η πόλωση που θα επικρατήσει στις προσεχείς εκλογές θα καθορίσει το πού θα κατευθυνθεί το εκλογικό σώμα. Ομως το βέβαιο είναι ότι το εκλογικό σώμα θα τιμωρήσει τους μικροφιλόδοξους αρνητές της ενότητας της δημοκρατικής παράταξης. Γιατί, απλούστατα, παραφράζοντας τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό, ο κόσμος θα σκεφτεί το «Σαν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει» η ψήφος μας.
Ο καθηγητής Δημήτριος Θ. Κρεμαστινός είναι αντιπρόεδρος της Βουλής, τ. υπουργός
Τελευταία Νέα