Αναζήτηση
Καταγράφω αυθόρμητες απόψεις φίλων της Κεντροαριστεράς (της αληθινής), με δεδομένο ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα:
–Μακάρι να πάρει αυτοδυναμία ο Μητσοτάκης, για να μη διαλυθούμε.
–Αν είναι να πάω στον Κυριάκο, πάω μόνος μου. Δεν χρειάζεται να με πάει το κόμμα.
–Δεν έχω καμία σχέση με τη Δεξιά και δεν θέλω συνεργασία μαζί της.
–Θα ψηφίσω ΔΗΣΥ χωρίς να σκέπτομαι την ημέρα μετά τις εκλογές.
–Να συνεργαστούμε με όρους για να έχει η χώρα κυβέρνηση αν η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία.
–Προτιμώ τη ΝΔ από τους ΑΝΕΛ (μέσω ΣΥΡΙΖΑ).
–Προτιμώ τον ΣΥΡΙΖΑ από τη Δεξιά.
Εάν είχαμε προοπτική αυτοδυναμίας αυτές οι αντιφατικές ανησυχίες δεν θα υπήρχαν. Η ΔΗΣΥ μπορεί να υπερβεί την άγονη εποχή και συζήτηση με τρεις (αυτονόητους) όρους: σεβασμός στη δημοκρατία, σεβασμός (όχι εύνοια) στη μεσαία τάξη, σεβασμός στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Σεβασμός από την ιδεολογική οπτική γωνία της Κεντροαριστεράς, με ευαισθησίες, πολιτική ηθική και συγκροτημένες εξειδικεύσεις των τριών όρων.
Οταν οι ενοχλητικοί απειλούνται με εισαγγελείς, ΣΔΟΕ και λιντσάρισμα στο Διαδίκτυο, όταν η μεσαία τάξη αποδομείται εμμονικά, ανελέητα και χωρίς αποτέλεσμα, όταν ο λαϊκισμός προτάσσει την Ευρώπη ως πηγή και … αιτία (!) των απερισκεψιών μας και της άγνοιας κινδύνου που είχαμε, αυτοί οι τρεις όροι είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Η μεσαία τάξη, πολιτικά απροστάτευτη και συστηματικά λεηλατούμενη (οικονομικά και εκλογικά), αντέχει ακόμα να είναι ο κορμός της παραγωγής, της διοίκησης και της επιστήμης, σε μια δημοκρατία που έχει σοβαρό έλλειμμα τήρησης κανόνων και σε μια Ευρώπη αντιθέσεων, που εγγυάται όμως πολύ περισσότερα, απ’ όσα «στερεί». Κι ενώ, παράλληλα, καραδοκούν η ισοπέδωση προς τα κάτω, ο λαϊκισμός και η παραχάραξη της σύγχρονης ιστορίας (παρ’ ότι δεν υπάρχουν πια νικητές και ηττημένοι…).
Εχουμε μια υποχρέωση στη σοβαρότητα και στην ιστορία της παράταξης (αν άλλοι δεν σέβονται τη δική τους μας είναι αδιάφορο). Εχουμε μια υποχρέωση στους πολίτες, στην (κακοποιημένη) πολιτική, αλλά και στους (κακοποιημένους) πολιτικούς όλων των κομμάτων, παρότι ορισμένοι ευθύνονται ως προσωπικοί σχεδιαστές της κακοποίησης των άλλων –έτσι διαφέρουμε απ’ αυτούς. Εχουμε μια υποχρέωση στους ενοχλητικούς απέναντί μας. Εχουμε μια υποχρέωση πανηγυρικής επιβράβευσης αυτών που προσπαθούν και στηλίτευσης χωρίς μισόλογα αυτών που φυγοπονούν. Ισως το κοινό μας τώρα είναι ή φαίνεται μικρό. Ισως οι φίλοι μας, σε κρίσιμο ποσοστό, δεν έχουν αποφασίσει αν θα πάνε να ψηφίσουν. Ισως κάποιοι από τους φίλους μας σκέπτονται να ψηφίσουν ΝΔ για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι σκέπτονται να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ γιατί φοβούνται ότι θα συνεργαστούμε με τη ΝΔ. Εμείς, υπέρβαση! Εμείς θέλουμε ελπίδα, πολιτική ειλικρίνεια, ιδεολογική ολική επαναφορά χιλιοστό χιλιοστό, ουσιαστική επικοινωνία με τους πολίτες, που έτσι θα καταλάβουν με ποιους θα πάμε και ποιους θ’ αφήσουμε. Υποβιβάζοντας όμως αυτό σε δεύτερο και αναδεικνύοντας σε πρώτο την πολιτική και την ιδεολογία (που δεν τελείωσε, φίλοι).
Ο Ντίνος Ρόβλιας είναι δικηγόρος και πρώην υπουργός
