Τερματοφύλακας. Υστερα από αυτόν, τα δίχτυα. Συνεπώς, η πλέον καθοριστική θέση στο ποδόσφαιρο και η πλέον ευαίσθητη. Αυτή που σηκώνει συζητήσεις του στυλ «έφταιγε ή όχι για το γκολ» και φυσικά αντιπαραθέσεις για το ποιος είναι ο καλύτερος άσος.
Στο απώτατο παρελθόν οι ισχυροί επέλεγαν, ορισμένες φορές, να έχουν ως δίδυμο έναν εξελίξιμο και έναν μπαρουτοκαπνισμένο, με την προοπτική τα νιάτα να αλληλοσυμπληρώνονται με την εμπειρία. Το πράττουν και αρκετές ομάδες στην Ευρώπη, ακόμη και κορυφαίες, καθόσον δίνουν στους βετεράνους χρόνο συμμετοχής σε ματς Κυπέλλου ώστε να μοιράζεται η πίτα.
Τι συμβαίνει ωστόσο στις μέρες μας; Το οξύμωρο εδώ είναι πως Ολυμπιακός, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός δίνουν τη φανέλα του βασικού σε παιδιά εν πολλοίς άπειρα ή, αν προτιμάτε, δίχως τη συνηθισμένη πείρα που (πρέπει να) έχει η θέση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πίσω τους βλέπουμε σε συντριπτικό βαθμό, επίσης άγουρους «κίπερ».
Πώς και γιατί φτάσαμε εδώ; Ποιοι ξεχωρίζουν και γιατί; Ο λόγος στους ειδικούς, οπότε κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει.
Οικονοµόπουλος: Εχουν αξία
Εγραψε ιστορία ο Τάκης Οικονομόπουλος. Μόνο υπερβολή δεν ήταν η λέξη «πουλί». Ιδού τι καταθέτει: «Ολοι οι νεαρής ηλικίας τερματοφύλακες των μεγάλων ομάδων είναι αξίας και θα τα βγάλουν πέρα. Μπορούν. Εμείς δεν θέλαμε νέα γενιά κάτω από τα δοκάρια; Γιατί άλλωστε να αγοράζουμε συνεχώς ξένους; Ο Ελληνας έχει ταλέντο, του ταιριάζει η θέση, δουλειά χρειάζεται και εμπιστοσύνη, όπως έκανα κι εγώ όταν εργαζόμουν στον Παναθηναϊκό που έδωσα ευκαιρίες σε νέους. Δεν νομίζω ότι πρόκειται για ρίσκο ούτε είναι λάθος που δεν υπάρχει πίσω τους κάποιος με εμπειρία».
Βλαχοδήμος;
Ταλέντο μεγάλο. Λέτε να είναι αφελείς οι Γερμανοί που τον έχουν στην Εθνική των Ελπίδων τους;
Καπίνο;
Εχω μιλήσει αρκετές φορές γι’ αυτόν. Εχει παίξει πάνω από 30 παιχνίδια, τα περισσότερα όμως με τις εθνικές ομάδες και όχι με τον Ολυμπιακό. Ας πάρει κι άλλο χρόνο να δείξει τα προσόντα του.
Γιαννιώτης;
Πρέπει να διορθώσει ορισμένα σημεία στο παιχνίδι του. Στις ψηλές εξόδους για παράδειγμα. Αλλά κατά τα άλλα, έκανε καλό πρωτάθλημα.
Η ελληνική τριπλέτα της ΑΕΚ;
Για μένα, η καλύτερη απ’ όλες τις αντίστοιχες των υπολοίπων. Ο Ανέστης πολύ θετικός. Ο Μπάρκας φοβερό ταλέντο! Και τι δεν έχει! Αλτικός, ταχύς, τα πάντα. Εγώ θα τον έβαζα βασικό. Αν πάρει παιχνίδια θα τον πάρουν έξω γρήγορα. Ναι, πέρυσι δέχθηκε κάποια γκολ, μπορεί όμως να βελτιωθεί. Οσο για τον Τσιντώτα, άλλο ΑΕΚ, άλλο Λεβαδειακός. Πρέπει να τον δούμε. Μοιάζει επιρρεπής σε λάθη, αυτό όμως διορθώνεται και νομίζω ότι θα τον καθοδηγήσει σωστά ο γυμναστής τερματοφυλάκων, ο Καμπόλης. Πάντως, οι τρεις νεαροί σε αυτή τη θέση ίσως είναι πλεονασμός. Θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος από τις ακαδημίες. Θυμάμαι ο ΠΑΟ είχε εμένα, τον Κωνσταντίνου και τον Πανόπουλο, που ήταν καλός, αλλά χάθηκε.
Σαργκάνης: Με ικανότητες
Τον είπαν «φάντομ» και δικαίως. Ποιος, αλήθεια, ξεχνά τον μέγιστο Νίκο Σαργκάνη;
«Είναι ικανά παιδιά, ας το δείξουν όμως και στο γήπεδο. Είναι ο καθρέφτης όλων. Θεωρώ σωστή για το ελληνικό ποδόσφαιρο την απόφαση των δυνατών. Ο,τι λέγαμε χρόνια, τώρα γίνεται πράξη. Βέβαια, ο συνδυασμός νέου και παλιού είναι ο ιδανικότερος και τώρα όμως μπορούν να αντεπεξέλθουν. Δεν παίζει τόσο ρόλο η ηλικία. Ας εμπιστευτούμε τα παιδιά».
Η γνώμη σας για καθέναν;
Ο Βλαχοδήμος παίζει στις Ελπίδες της Γερμανίας, λέει τα πάντα αυτό. Μόνο η εμπειρία τού λείπει και μου αρέσει πολύ η άνεση που βγάζει. Λειτουργεί ως μεγαλύτερος ηλικιακά. Ο Καπίνο πάντα περιμένω να κάνει τη διαφορά. Εχει μεγάλο ταβάνι, ας το αποδείξει. Μεγάλα ψυχικά και σωματικά προσόντα. Ο Γιαννιώτης πολύ εξελίξιμος και αξιόλογος. Θέλουν παιχνίδια, η φανέλα του Ολυμπιακού είναι βαριά. Ο Ανέστης χρειάζεται σταθερότητα, μιλάω με τον προπονητή του, γνωρίζω τι ακριβώς θέλει. Πολύ καλό τέρμα. Για τον Μπάρκα δεν θα πω αν είναι το μεγαλύτερο ταλέντο, για μένα όμως έχει ψυχή και προσόντα σημαντικά. Πρέπει να προσπαθήσει παραπάνω και να είναι συγκεντρωμένος. Ο Τσιντώτας έκανε πρόπερσι καλό πρωτάθλημα και μέσα στην τριάδα της ΑΕΚ που είναι ιδανική, σίγουρα θα βελτιωθεί. Θα γίνει μάχη για τη φανέλα του βασικού και μάλιστα επί ίσοις όροις.
Μήνου: Σωστές επιλογές
Τίτλους με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ πανηγύρισε ο Αντώνης Μήνου και άφησε το στίγμα του στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε με συνέπεια και επιτυχία επί σειρά ετών, ενώ συμμετείχε και στο Μουντιάλ του ’94.
«Επιτέλους, ύστερα από χρόνια διαπιστώνω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα έχει έλληνες τερματοφύλακες. Ευχάριστο πολύ. Είναι μια πραγματικότητα οι δυάδες ή οι τριπλέτες με τους νεαρούς σε ηλικία, αλλά δείχνουν ως η καλύτερη επιλογή. Εχουν εμπειρίες ήδη, ενώ δεν είναι αυτοδίδακτοι όπως συνέβαινε στα δικά μας χρόνια. Γυμνάζονται με επιστημονικό τρόπο και πείθουν ότι μπορούν να βοηθήσουν» λέει ο Μήνου.
Η γνώμη σας για τους «άσους» των ισχυρών;
Ο Βλαχοδήμος πέρασε από 40 κύματα μέχρι να καθιερωθεί, αν μπορούμε να πούμε ότι καθιερώθηκε. Είναι ταχύς και με αντίληψη μέσα – έξω από τα δοκάρια. Βέβαια, δίνει κάθε Κυριακή εξετάσεις. Ο Καπίνο έχει σωματικά προσόντα, δεν είναι τόσο εκρηκτικός όσο ο Βλαχοδήμος, είναι όμως επιβλητικός στο τέρμα. Τον Γιαννιώτη δεν τον βάζω στην ίδια κατηγορία, δεν τον κρίνω ακόμη. Δεν έχει αισθανθεί την ψυχολογική πίεση μιας μεγάλης ομάδας. Ο Ανέστης έχει εμπειρίες και μετράει τα περισσότερα ματς από όλους. Εκανε λάθη, αλλά γνωρίζει από πίεση και δεν επηρεάζεται. Δεν τα παρατά ποτέ. Αυτό μου αρέσει πολύ, φανερώνει δυνατό χαρακτήρα. Ο Μπάρκας διαθέτει προσόντα και θέλει δουλειά. Μπήκα στα μισά, δεν μπορώ να τον κρίνω ούτε τον Τσιντώτα που μέχρι τώρα έχει παίξει ελάχιστα.