Τον Μάιο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, η ταινία της «Η αποπλάνηση» απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας. Η ίδια δεν παρευρέθηκε στην τελετή λήξης κι ας είχε γίνει η δεύτερη σκηνοθέτρια που κατακτά τη διάκριση στην ιστορία του θεσμού. Αραγε η Σοφία Κόπολα αξιολόγησε την προσήλωσή της σε ένα φορτωμένο πρόγραμμα, που απαιτούσε την επιστροφή της στη Νέα Υόρκη, ως σημαντικότερη από το χειροκρότημα ή από τις ενδεχόμενες φεμινιστικές αναγνώσεις στις νικητήριες δηλώσεις της;

Οχι ότι τα σνόμπαρε όλα αυτά: η «Αποπλάνηση» (από την Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες), βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τόμας Κάλιναν, με θέμα την περίθαλψη ενός στρατιώτη των Βορείων από ένα σχολείο θηλέων του Νότου στη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου, είναι μια ταινία γυρισμένη με «γυναικεία ματιά». Οπως έλεγε, ωστόσο, η σκηνοθέτρια σε πρόσφατη συνέντευξή της στη βρετανική «Γκάρντιαν», δεν συμπαθεί τον όρο «φεμινιστικό έργο»: «Χαίρομαι αν κάποιοι το δουν έτσι, εγώ όμως θεωρώ ότι έχει μια γυναικεία προοπτική, κάτι που δεν είναι ακριβώς το ίδιο».

Ειδικά σε σύγκριση με παλιότερη μεταφορά του μυθιστορήματος από τον Ντον Σίγκελ, η δική της εκδοχή με τους Νικόλ Κίντμαν, Κόλιν Φάρελ και Κίρστεν Ντανστ επικεντρώνεται στις επιθυμίες των ηρωίδων. «Ισως το να μεγαλώνω ανάμεσα σε τόσο πολλούς, ισχυρούς άντρες με έκανε να συνδεθώ στενότερα με τη θηλυκότητά μου» εξηγούσε. Το κινηματογραφικό όραμά της βέβαια έμοιαζε σε κάποιους υποβοηθούμενο: «Στην αρχή αρκετοί μου έλεγαν “έχεις πολύ ωραίο καστ, σε βοήθησε ο πατέρας σου ή ο σύζυγός σου;”».

Εστω κι έτσι, από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα διδάχθηκε το θάρρος και την ακεραιότητα, έλεγε στην «Γκάρντιαν». Στα 46 της διαθέτει, βέβαια, μια φιλμογραφία με διακριτή ταυτότητα. Τα δημιουργικά εμπόδια δεν λείπουν: «Στις ταινίες των μεγάλων μπάτζετ υπάρχει σίγουρα προκατάληψη και οι γυναίκες δεν προσλαμβάνονται εύκολα. Η εποχή είναι συντηρητική» σχολίαζε. Ισχύει κάτι αντίστοιχο και στην πολιτική; «Σίγουρα είναι παράξενο να ζεις σήμερα στη Νέα Υόρκη», κατέληγε, «με όλα αυτά που συμβαίνουν και τον Πύργο Τραμπ να διαγράφεται από πάνω μας».