Αυτό που εντυπωσιάζει στο τουίτ του κ. Πολάκη με την αφίσα όπου εικονίζονται οι κ.κ. Παππάς και Καμμένος είναι η λεζάντα: «… –μαζί με Βλαντίμηρ Ιλιτς Καμένωφ και Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Παππώφ»!». Αποδεικνύει πόσο βαθιές είναι οι γνώσεις του περί σοσιαλιστικού ρεαλισμού, γιατί σε αυτή τη σοβιετική αισθητική παραπέμπει η αφίσα όπου οι σύντροφοι Καμένωφ και Παππώφ –ο πρώτος αγριεμένος, ο δεύτερος στοχαστικός –ατενίζουν το μέλλον με την αποφασιστικότητα ηρωικών προλετάριων κομμουνιστών, ενώ τον γαλάζιο ουρανό πίσω τους διασχίζει ο Hellas Sat-3, το τελευταίο επίτευγμα στης κυβέρνησης. Η αφίσα παραπέμπει ευθέως στην πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν στο Διάστημα το 1961, το μεγάλο επίτευγμα του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού.
Οι αναφορές στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και στον Γκαγκάριν αποδεικνύουν ότι ο κ. Πολάκης δεν είναι ορεσίβιος κατσικοκλέφτης, όπως ισχυρίζονται οι αντίπαλοί του, αλλά άνθρωπος με κουλτούρα και γνώση, που τα απέκτησε κατά τη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του στο ΚΚΕ –βάζει στη θέση τους λοιπόν τους άδικους δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας που τον αποκάλεσαν «αστοιχείωτο». Θα έπρεπε να ξέρουν πως κάθε καλός κομμουνιστής (για την ακρίβεια: κάθε καλός μαρξιστής – λενινιστής) έχει πλήρη κοσμοθεωρία που του επιτρέπει να τοποθετείται σε όλα τα ζητήματα. Εφαρμόζοντας τη διαλεκτική μέθοδο και τις βασικές αρχές του ιστορικού υλισμού μπορεί να εξηγήσει από το πώς έγινε ο κόσμος έως το γιατί συγκυβερνούν ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, περνώντας από δεύτερης τάξης θέματα όπως η κατάρρευση της ρωμαϊκής και σοβιετικής αυτοκρατορίας. Το ίδιο εύρος γνώσεων διακρίνει και τους κ.κ. Τσιπρώφ, Παππώφ, Φλαμπουραρώφ κ.τ.λ., που τις μεταλαμπάδευσαν ταχύτατα στον πρώην κ. Καμμένο και νυν σύντροφο Καμένωφ· εγένοντο οι δύο εις σάρκαν μίαν –για να κρύψουν τη μοιχεία δηλώνουν κατά καιρούς πως θέλουν γάμο με τη ΔΗΣΥ και τους άλλους φιλελέδες συνοδοιπόρους του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η ουσία του μαρξισμού – λενινισμού είναι μία: εξουσία. Το κόμμα ξέρει. Το εξήγησε, χθες και αυτός, ο Βησσαριόνοβιτς Παππώφ: «Το ΣτΕ πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν του (…) το κοινό, περί δικαίου, αίσθημα». Και ποιος το ξέρει καλύτερα από την κυβέρνηση, αφού αυτή εκφράζει τον λαό –πώς είναι δυνατόν να αγνοεί τις προθέσεις της η δικαιοσύνη;
Στις σοβιετικές αφίσες της εποχής ο Γκαγκάριν εμφανίζεται εξίσου ηρωικός και αποφασιστικός με τους Καμένωφ – Παππώφ. Η Wikipedia όμως γράφει ότι, εξαιτίας της δόξας και των τιμών, «άρχισε να πίνει και να έχει προβλήματα με τον γάμο του». Και πέθανε νέος ο καημένος, 32 χρονών, το 1968, επτά μόλις χρόνια μετά τον θρίαμβό του.
Τελευταία Νέα