Τελικά η ευρεία Δημοκρατική Παράταξη είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Αυτό έδειξε το πρώτο και πετυχημένο ομολογουμένως Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Αλλά πάνω από όλα η μακρά διαδικασία που προηγήθηκε για να επιτευχθεί αυτό, με τη θετική και καίρια συμβολή του ΠΑΣΟΚ και της προέδρου του.
Το κυριότερο: το Συνέδριο του ΣΕΦ εν μέσω καύσωνος δεν υπήρξε μια στενή κομματική διαδικασία. Κατέληξε σε οδικό χάρτη. Προγραμματικό πλαίσιο. Συσπείρωσε. Και προφανώς αποτέλεσε σταθμό στον επαναπατρισμό χιλιάδων πολιτών στην ευρεία κοίτη της παράταξης. Αυτό θα φανεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Το βήμα όμως έγινε. Τώρα μέλλει να φανεί και να βρεθεί το σημείο που θα ενοποιεί όλο αυτό το δυναμικό και τις ιδέες του. Το βέβαιο είναι πως κάτι νέο γεννιέται σε μια εποχή που οι ματαιώσεις και οι διαψεύσεις ενδεχομένως αποτελέσουν τον κινητήριο μοχλό για μια νέα δυναμική επανεκκίνηση.
Η κοινωνία όλο αυτό το διάστημα έδειξε πως υπάρχει και αναζητάει ξανά και καταστατικά τη μεγάλη ιστορική παράταξη. Οι δεσμοί με την κοινωνία δεν εξασθενούν εύκολα. Πολύ περισσότερο σήμερα, που οι πολίτες έχουν ανάγκη το Κέντρο, τη Δημοκρατική Παράταξη, ως δύναμη και εγγύηση για μια νέα Ελλάδα, μια πραγματική Αλλαγή. Τώρα όμως δεν χωρούν βεντετισμοί και πριμαντονισμοί. Τώρα χωρούν δεσμεύσεις πάνω στο νέο πρόγραμμα. Τώρα χωρούν αμοιβαίες υποχωρήσεις και διάλογος με την κοινωνία. Ετσι, θα καταγραφεί και το ΣΕΦ όντως ως το πρώτο βήμα μιας μακράς πορείας προς τη νέα ηγεμονία.
