Κρατώντας την παλέτα των αναμνήσεών του, ο Παναγιώτης Γιαννάκης θυμόταν σημαντικές στιγμές της καριέρας του. Προσπαθώντας να γίνει πιο παραστατικός, κουνούσε πάνω-κάτω τα χέρια του και έμοιαζε με ερωτευμένο ζωγράφο που προσπαθούσε να αποτυπώσει την κάθε λεπτομέρεια του γυμνού σώματος της ερωμένης του.
Κάποια στιγμή χαμήλωσε τον τόνο της φωνής του, μας κοίταξε και είπε συνωμοτικά: «Ξέρετε, το μπάσκετ είναι άθλημα στο οποίο κερδίζει ο καλύτερος».
Ακούγεται οξύμωρο. Μα στον αθλητισμό δεν κερδίζει πάντοτε ο καλύτερος; Ηταν σαφές πως το τροχιοδεικτικό του «Δράκου» είχε στόχο το ποδόσφαιρο.
Πράγματι, στο λαοφιλές άθλημα η ανωτερότητα του ενός αντιπάλου δεν αποτελεί εγγύηση για την τελική του επικράτηση.
Κάθε αγώνας μοιάζει με αναβίωση της ιστορίας του Δαβίδ με τον Γολιάθ. Το χρήμα, το σωματικό μέγεθος, η ταχύτητα, η ρώμη, το ταλέντο, κάθε στοιχείο ξεχωριστά ή όλα μαζί, δεν είναι ικανά να αποτελέσουν εχέγγυα της επιτυχίας.
Σήμερα συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κατάκτηση του Euro από την Ελλάδα. Θεωρείται αυτονόητο πως η ομάδα που κατακτά τον τίτλο είναι και η καλύτερη. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης βάζει εμμέσως έναν αστερίσκο. Και καλά κάνει. Η Γαλανόλευκη δεν ήταν η καλύτερη ομάδα. Τη βοήθησαν η τύχη, οι συγκυρίες, ο Θεός, το Σύμπαν. Η σφεντόνα του Δαβίδ είχε βρει ξανά στόχο. Και, ξέρετε, η χαρά της νίκης είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν ο αντίπαλος είναι ανώτερός σου.
Τελευταία Νέα