Μνημεία

Υπερβολής δοθείσης γελοιότητες έπονται. Και η λέξη «υπερβολή» είναι η πιο ήπια που μπορώ να χρησιμοποιήσω για την ανέγερση του μνημείου αγωνιστών της ΕΡΤ που φιλοτέχνησε ο Κυριάκος Ρόκος. Ετσι άλλωστε το χαρακτηρίζουν σε ιδιωτικές συζητήσεις πολλοί πρώην ή νυν εργαζόμενοι στην κρατική ραδιοτηλεόραση. Δεν βλέπουν όλοι εκεί μέσα τον Παπαφλέσσα όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη. Από την άλλη, βεβαίως και θα μπορούσε να ανεγερθεί ένα μνημείο ενάντια σε κάθε «μαύρο» στην ενημέρωση και υπέρ της ελεύθερης έκφρασης των δημοσιογράφων. Δεν νομίζω όμως ότι το πλέον κατάλληλο μέρος να το φιλοξενήσει, αυτήν ειδικά την εποχή, θα ήταν το προαύλιο της ΕΡΤ, όταν από τις κρατικές συχνότητες μεταδίδονται εκπομπές στις οποίες δημοσιογράφοι επιδίδονται σε απροσχημάτιστη κυβερνητική προπαγάνδα.

Με δύναμη από τη συνδικαλιστική γραφικότητα, λοιπόν, τα χθεσινά εγκαίνια «Μνήμη και χρέος» από τον πρόεδρο της ΕΡΤ Διονύση Τσακνή εξελίχθηκαν σε πρόγραμμα αναψυκτηρίου. Με τη Ραχήλ Μακρή να καταφθάνει κρατώντας πολύχρωμη ανθοδετική σύνθεση, σαν αυτές που πάνε σε λεχώνα, και το δίδυμο Λαφαζάνη – Στρατούλη να εποπτεύει σαν τους παλιούς ΚΥΠατζήδες. Και να φωνάζει η Μακρή ότι η ΕΡΤ είναι το σκοτεινό εργαλείο στα χέρια καθεστωτικής κυβέρνησης και η διοίκησή της είναι άνανδρη και ξετσίπωτη και να διακόπτει ο Τσακνής τον πύρινο λόγο του και να της φωνάζει από μικροφώνου «βγάλε τον σκασμό» και να του απαντάει εκείνη «γιατί να το βγάλω;» και κάτι πιτσιρίκια με βερμούδες να σκουντιούνται για να μπουν στο πλάνο. Μοιάζει με αστείο αλλά δεν είναι. Η γελοιοποίηση αποτελεί το αμέσως προηγούμενο στάδιο πριν από την εξαθλίωση μιας χώρας.