Οι πάσχοντες από αυτισμό κατά κανόνα αποφεύγουν να κοιτάξουν άλλα άτομα στα μάτια και πολλοί νομίζουν ότι αυτό αποτελεί ένδειξη ελλείψεως ενδιαφέροντος για διαπροσωπικές σχέσεις.

Μία νέα μελέτη, όμως, αποκαλύπτει ότι η συμπεριφορά αυτή είναι ο τρόπος που έχουν για να αντιμετωπίσουν μία δυσάρεστη, ακραία ταραχή που τους προκαλεί η υπερδραστηριότητα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου.

Το τμήμα αυτό, που λέγεται υποφλοιϊκό σύστημα, είναι αυτό που προκαλεί την εγγενή προσέλκυση των βρεφών από τα ανθρώπινα πρόσωπα που τα περιβάλλουν, ενώ παίζει ρόλο και στην αντίληψη των συναισθημάτων των άλλων.

Το υποφλοιϊκό σύστημα ενεργοποιείται από δύο άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια και η ενεργοποίησή του είναι υπερβολική στα άτομα με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Nouchine Hadjikhani, διευθύντρια Νευρομεταιχμιακής Έρευνας στο Κέντρο Βιοϊατρικής Απεικόνισης του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης.

Όπως γράφουν η δρ Hadjikhani και οι συνεργάτες της στην επιθεώρηση Scientific Reports,πολλοί πάσχοντες από ήπιο αυτισμό αναφέρουν ότι οι ματιές άλλων ανθρώπων τούς κάνουν να νιώθουν ταραχή ή στρες.

Για να καταλάβουν που οφείλεται αυτό, οι ερευνητές κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητα όταν εθελοντές με και χωρίς αυτισμό κοιτούσαν τις φωτογραφίες προσώπων τα οποία απεικονίζονταν ολόκληρα ή περιορίζονταν στα μάτια.

Όπως διαπίστωσαν, ασθενείς και υγιείς εθελοντές είχαν παρόμοια επίπεδα εγκεφαλικής δραστηριότητας όταν κοιτούσαν τις φωτογραφίες ολόκληρων των προσώπων.

Όταν, όμως, κοιτούσαν τις φωτογραφίες των ματιών, το υποφλοιϊκό σύστημα των πασχόντων από αυτισμό υπερλειτουργούσε – και παρότι αυτό συνέβαινε ιδιαιτέρως έντονα όταν τα μάτια ήταν τρομακτικά, ήταν εμφανές και όταν τα μάτια ήταν χαρούμενα, θυμωμένα ή ουδέτερα.

Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «το να προσπαθεί κάποιος να αναγκάσει ένα παιδί με σύνδρομο του φάσματος του αυτισμού να τον κοιτάξει μέσα στα μάτια, δεν είναι η σωστή προσέγγιση για τα παιδιά αυτά, ακόμα κι αν γίνεται στο πλαίσιο συμπεριφορικής θεραπείας», είπε η δρ Hadjikhani.

«Προτιμότερο είναι να προσπαθήσει να το εκπαιδεύσει σιγά-σιγά στην επαφή αυτή, μήπως και σταδιακά αμβλυνθεί η αντίδραση του υποφλοιϊκού συστήματος και πάψει το παιδί να νιώθει αγωνία με κάθε ματιά».