Ονειρα

Λένε πως το όνειρο είναι μία σκέψη που δεν έχει να φάει. Οι μέρες των μεταγραφών είναι η περίοδος των ονείρων. Αμφιβόλου ποιότητας παίκτες με φανταχτερά και δύσκολα ονόματα, που σέρνουν βαρύγδουπες προσωπικές ιστορίες, υπόσχονται παραδείσιες προοπτικές στους λιμοκτονούντες από επιτυχίες φιλάθλους.

Αν δεν υπήρχε το Διαδίκτυο θα γνωρίζαμε ελάχιστα για τις περίφημες μεταγραφές που εμπλουτίζουν τα ρόστερ και γεμίζουν τις σελίδες των αθλητικών εφημερίδων με παραμύθια.

Στην προ-ιντερνετική εποχή, ο διεθνής Τύπος όπως η «Εκίπ» και η «Γκατζέτα ντελο Σπορτ» αποτελούσαν σχεδόν αποκλειστικά τις πηγές πληροφοριών των ελλήνων δημοσιογράφων. Κάποιοι πιο δραστήριοι αντάλλασσαν πληροφορίες τηλεφωνικά με συναδέλφους των ξένων εφημερίδων. Ηταν η εποχή των «αποκλειστικών» όταν η ελληνική και η ξένη εφημερίδα δημοσίευαν ταυτόχρονα πως ο τάδε παίκτης παίρνει μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Η ελληνική εφημερίδα επικαλούνταν την ξένη, που την ίδια ημέρα έγραφε το ίδιο ρεπορτάζ και το είχε δώσει ο ίδιος έλληνας δημοσιογράφος.

Σ’ εκείνη την άγρια εποχή για να βρούμε φωτογραφίες των παικτών που έρχονταν στις ελληνικές ομάδες έπρεπε να διατηρούμε αρχείο από τα ξένα περιοδικά.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Χουάν Χοσέ Μπορέλι.

Ενας παίκτης που έπαιζε στη Ρίβερ Πλέιτ, είχε αποκτηθεί από τον Παναθηναϊκό το 1991, αλλά η φωτογραφία του υπήρχε μόνο σε ένα τεύχος του «Γκουερίν Σπορτίβο» το οποίο ο υπογράφων έφαγε τον κόσμο για να το βρει.

Αλλες εποχές, ίδια τα όνειρα…