Η χορήγηση χημειοθεραπείας πριν από την εγχείρηση για καρκίνο του μαστού μπορεί να θέτει τις γυναίκες σε αυξημένο κίνδυνο μεταστάσεων, αναφέρουνεπιστήμονες από τις ΗΠΑ με επικεφαλής έναν έλληνα ειδικό.
Σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science Translational Medicine,οι επιστήμονες από το Κολλέγιο Ιατρικής Albert Einstein περιγράφουν πως παρακολούθησαν τη θεραπεία 20 γυναικών με καρκίνο μαστού και αναζήτησαν στο αίμα τους μόρια που υποδηλώνουν αυξημένο κίνδυνο εξάπλωσης του καρκίνου.
Ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους αντιμετώπισης του καρκίνου του μαστού είναι να χορηγείται πρώτα χημειοθεραπεία και στη συνέχεια να γίνεται η εγχείρηση για αφαίρεση του όγκου.
Αυτό γίνεται διότι η προεγχειρητική χημειοθεραπεία συρρικνώνει τον όγκο και πιστεύεται ότι με αυτό τον τρόπο μειώνονται οι πιθανότητες μεταστάσεως. Ωστόσο τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η εικασία αυτή μπορεί να είναι λάθος.
Όπως εξηγούν ο δρ Γεώργιος Καραγιάννης και οι συνεργάτες του, προγενέστερες μελέτες είχαν συσχετίσει ορισμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα με αυξημένο κίνδυνο μεταστάσεων και θέλησαν να εξακριβώσουν αν αυτό αληθεύει.
Έτσι, άρχισαν να μετρούν σε 20 ασθενείς τα επίπεδα μιας ομάδας κυττάρων που λέγονται TMEMs και αποτελούν «εξόδους διαφυγής» των καρκινικών κυττάρων στο δίκτυο των αγγείων.
Σε όλες τις ασθενείς που υποβλήθηκαν σε προεγχειρητική χημειοθεραπεία, τα επίπεδα των TMEMs βρέθηκαν αυξημένα, με αποτέλεσμα να είναι αυξημένος και ο αριθμός των καρκινικών κυττάρων που κυκλοφορούσαν στο αίμα.
Η διαφυγή των καρκινικών κυττάρων στο αίμα αποτελεί μία από τις κύριες οδούς μετάστασης του καρκίνου.
Οι ερευνητές επανέλαβαν τη μελέτη τους σε ποντίκια με καρκίνο του μαστού, διαπιστώνοντας ότι και σε αυτά συνέβαινε το ίδιο.
Συνεχίζοντας τα πειράματά τους οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ένα ερευνητικό (πειραματικό) φάρμακο που λέγεται rebastinibμπορεί να επέμβει στη δραστηριότητα των TMEMs, ξεπερνώντας έτσι τον αυξημένο κίνδυνο διασποράς των καρκινικών κυττάρων.
Τα νέα ευρήματα δεν σημαίνουν ότι οι γυναίκες με καρκίνο μαστού πρέπει να αποφεύγουν τη χημειοθεραπεία, αλλά ότι πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά για τυχόν μεταστάσεις, έσπευσε να διευκρινίσει ο δρ Καραγιάννης.
«Έπειτα από λίγες δόσεις προεγχειρητικής χημειοθεραπείας, οι γιατροί θα μπορούσαν λ.χ. να λαμβάνουν μικρό τμήμα ιστού από τον όγκο για να ελέγχουν αν υπάρχουν ενδείξεις αυξημένων TMEMs, ώστε να διακόπτεται η χημειοθεραπεία και να προχωρούν άμεσα στην επέμβαση», είπε.
Και πρόσθεσε πως οι έρευνες συνεχίζονται με άλλες μορφές καρκίνου, για να εξακριβωθεί εάν υπάρχουν ανάλογα φαινόμενα και σε αυτές.