Αποβάθρα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου περίπου ένα εκατομμύριο αφρικανοί σκλάβοι υπολογίζεται να έχουν φτάσει, κηρύχθηκε σε Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco.
Η αποβάθρα στο Βαλόνγκο στο Ρίο, λειτουργούσε για τρεις αιώνες και αποτέλεσε το μεγαλύτερο σημείο εισόδου για τους αφρικανούς σκλάβους στη Βραζιλία. Η Βραζιλία, μάλιστα, ήταν ο βασικός προορισμός των αφρικανών σκλάβων στην Αμερική.
Τα απομεινάρια του ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης για τους Ολυμπιακούς του 2016.
Μετά το μακρύ ταξίδι πέρα από τον Ατλαντικό, οι ταλαιπωρημένοι αιχμάλωτοι κρατούνταν στο χώρο της αποβάθρας για να πάρουν βάρος και να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, έτσι ώστε να πουληθούν στις αγορές σκλάβων.
Πολλοί δεν τα κατάφεραν και θάφτηκαν σε κοντινό νεκροταφείο, ανάμεσα στο 1770 και το 1830.
Σύμφωνα με την Unesco, η αποβάθρα Βαλόνγκο θα έπρεπε να έχει την ίδια θέση στην ιστορία, με αυτή της Χιροσίμα και του Άουσβιτς, έτσι ώστε «να θυμόμαστε εκείνα τα κομμάτια της ιστορίας της ανθρωπότητας, που δεν πρέπει να ξεχαστούν».
«Πρόκειται για ένα μοναδικό μνημείο, που περιέχει τα τελευταία απομεινάρια της έλευσης των σκλάβων» είπε ο Μίλτον Γκούραν, ανθρωπολόγος.
Πολλοί ήταν οι Βραζιλιάνοι που δε γνώριζαν τη σημασία της περιοχής μέχρι λίγα χρόνια πριν.
Τα απομεινάρια της αποβάθρας ανακαλύφθηκαν τυχαία το 2011, όταν ζευγάρι που πραγματοποιούσε ανακαίνιση στο σπίτι του, βρήκε το μαζικό τάφο.
Η αποβάθρα και η περιοχή γύρω από αυτή, κατασκευάστηκαν το 1779, ως μέρος μιας προσπάθειας να απομακρυνθεί αυτό που θεωρούνταν ως «άσχημο» εμπόριο, μακριά από το κέντρο της πόλης.
Το εμπόριο σκλάβων απαγορεύθηκε το 1831, αφού η Βραζιλία κήρυξε την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία. Ωστόσο, συνεχίστηκε παράνομα μέχρις ότου η δουλεία καταργήθηκε το 1888.
Περίπου τέσσερα εκατομμύρια σκλάβοι έφτασαν να εργάζονται σε φυτείες και ιδιώτες εργάτες από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα. Το 40% αυτών μεταφέρθηκε στην Αμερική.
