Να συμφωνήσουμε καταρχήν ένα πράγμα: ούτε η ανοησία ούτε η ασχετοσύνη αποτελούν ποινικά αδικήματα.
Ούτε καν η φαιδρότητα –εξού κι ο Βαρουφάκης κυκλοφορεί ελεύθερος…
Υπό αυτήν την έννοια ελάχιστο ποινικό ενδιαφέρον έχει αν η κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 κουβέντιαζε ή έφτιαχνε σχέδια Β για κουπόνια, παράλληλα νομίσματα, πληρωμές κι άλλες αρλούμπες.
Τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε και μετά τα κατάπιαν αμάσητα. Πλάκα έχουν, φρίκη έχουν, πραγματικό ζουμί δεν έχουν.
Ακόμη κι αν η συγκεκριμένη υπόθεση είχε κάποιες ποινικές διαστάσεις, αυτές παραγράφονται με το κλείσιμο της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου.
Θα αρκούσε ενδεχομένως στην επόμενη Βουλή μια Εξεταστική Επιτροπή απλώς για να αναδείξει τη γελοιότητα των ανθρώπων και των σχεδίων τους.
Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Ασφαλώς. Αλλά αυτές αποδίδονται από τον λαό, όχι από την ποινική δικονομία.
Ο λαός προφανώς δεν γνώριζε αυτά τα γεγονότα όταν ψήφιζε τον Σεπτέμβριο 2015. Τώρα τα μαθαίνει εμβρόντητος και στις επόμενες εκλογές θα χρεώσει ό,τι νομίζει.
Πάμε παρακάτω.
Τι έχει ενδεχομένως ποινικό ενδιαφέρον; Κάτι που συνέβη τον Νοέμβριο 2015. Δηλαδή, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Αφενός επειδή δεν θα έχει παραγραφεί στην επόμενη Βουλή.
Αφετέρου επειδή επέφερε συγκεκριμένη και μετρήσιμη οικονομική ζημιά μερικών δισ. σε Δημόσιο και ιδιώτες.
Η αντιπολίτευση άλλωστε έχει προαναγγείλει ότι αυτό δεν θα πέσει στα μαλακά.
Φυσιολογικά λοιπόν η επόμενη Βουλή θα κληθεί να ερευνήσει αν η «διαπραγμάτευση» του α’ εξαμήνου και οι έλεγχοι κεφαλαίων τους οποίους αποφάσισε η κυβέρνηση χρεοκόπησαν (ουσιαστικά) τις τράπεζες και επέβαλαν την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Να ερευνήσει δηλαδή αν η πολιτεία της κυβέρνησης και ορισμένων υπουργών της δεν ήταν απλώς αφελής ή αδιέξοδη, αλλά είχε και συγκεκριμένο κόστος.
Αν αποδειχθεί κάτι τέτοιο, τότε οι πολιτικές ευθύνες της διαπραγμάτευσης αποκτούν προφανή ποινική διάσταση μη παραγεγραμμένη.
Διότι το καλαμπούρι κόστισε λεφτά.
Οχι το υποθετικό οικονομικό κόστος που αποδίδεται στην ίδια τη διαπραγμάτευση, το οποίο μπορούμε να μετρούμε και να συζητούμε συμφωνώντας ή διαφωνώντας μεταξύ μας.
Αλλά πραγματικά και μετρημένα λεφτά που χρειάστηκε να δοθούν με κυβερνητική απόφαση για να σωθούν οι τράπεζες, εφόσον αποδειχθεί ότι είχαν πληγεί από την ίδια την κυβέρνηση.
Από δόλο; Από αμέλεια; Από άγνοια; Θα το βρει ο δικαστής –αν φτάσουμε έως εκεί…
Να θυμίσω κάτι που μερικοί λησμονούν. Την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 28ης Ιουνίου 2015 για την επιβολή των capital controls έχει υπογράψει το Υπουργικό Συμβούλιο.
Ολο το Υπουργικό Συμβούλιο; Οχι!
Δεν την έχει υπογράψει ο Πάνος Καμμένος.
