Αυτό που με τράβηξε περισσότερο στο θέατρο νομίζω είναι πως μαθαίνεις καλύτερα τη ζωή μέσα από εκεί. Ωριμάζεις πολύ πιο γρήγορα, καθώς κατανοείς και δικαιολογείς πράξεις ανθρώπων, που ίσως πότε να μην σε άγγιζαν. Με άλλα λόγια πιστεύω πως το θέατρο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μου έμαθε να βλέπω τη ζωή από διαφορετικές οπτικές.
Η πρώτη παράσταση που είδα ήταν το «Ουζερί Τσιτσάνης, Παύλου Μελλά 22» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Ήμουν 10 χρονών και δεν θυμάμαι πολλά, πάρα μόνο εικόνες. Αυτό που μου έμεινε στην μνήμη ήταν ένας ηθοποιός να χορεύει ζεϊμπέκικο.
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν σε ηλικία 18 χρόνων: Η Νίνα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, ένας πολύ ευαίσθητος χαρακτήρας, με τον οποίο ταυτίστηκα αμέσως, καθώς με συνεπήρε η αθωότητα των σκέψεων της και των προβληματισμών της.
Αν δεν έκανα θέατρο μάλλον θα έκανα…δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Προς το παρόν μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω και θέλω να το συνεχίσω. Ίσως αυτό που θα με παρότρυνε να ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από το θέατρο να είναι η αρχαιολογία, καθώς μου αρέσει πολύ η ιστορία.
Μια συμβουλή από τον δάσκαλο μου Θωμά Βελισσάρη είναι να μάθω να αναλαμβάνω τις ευθύνες της ζωής και να πειθαρχώ χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Πάνω στη σκηνή νιώθω την κάθε στιγμή πολύ έντονα: Αντιλαμβάνομαι το κάθε ερέθισμα, αδειάζει το μυαλό μου από κάθε άλλη σκέψη και είμαι αντιμέτωπη με αυτό που είναι πάνω από εμένα, με το συλλογικό.
Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων πολύ συχνά συμβαίνουν απρόοπτα ή τυχαίνει να μην κυλήσουν όλα στην εντέλεια. Παρόλα αυτά, ευτυχώς δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής να μου συμβεί κάποιο ακραίο συμβάν.
Η παράσταση που πάντα θα θυμάμαι είναι «Όλα τα βουνά πρόσωπα» σε σκηνοθεσία Ευάγγελου Κοσμίδη, που παίξαμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με την ομάδα μου Ensemble23. Ήταν μια μεγάλη εμπειρία για εμένα, καθώς πρώτη φορά έπαιζα σε ένα τόσο μεγάλο θέατρο.
Το θέατρο για εμένα είναι ένας παράλληλος κόσμος μέσα σε αυτόν που ζούμε. Είναι αυτό που θα μας βοηθήσει να βελτιωθούμε ως άνθρωποι και να λύσουμε τις δυσκολίες της ζωής. Το θέατρο υπάρχει για να μας ευαισθητοποιεί και για να μας μορφώνει.
Ονειρεύομαι να συνεχίσω να βελτιώνομαι ως άνθρωπος, να ασχολούμαι με το Θέατρο που τόσο αγαπάω και σίγουρα να συνεργάζομαι και να είμαι κοντά σε ανθρώπους, που με εκτιμάνε και με σέβονται.
Info
• Η Αντωνία Τεκνετσίδου σπούδασε στην Ανώτερα Δραματική Σχολή Ανδρέας Βουτσινάς.
• Είναι φοιτήτρια στο Τμήμα Θεάτρου του Ναυπλίου.
• Κάνει κλασικό τραγούδι και έχει κάνει σεμιναριακά μαθήματα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
• Έχει παίξει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και στο θέατρο Επί Κολωνώ την παράσταση «Όλα τα βουνά πρόσωπα» σε σκηνοθεσία Ευάγγελου Κοσμίδη και στην Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά στη Θεσσαλονίκη την παράσταση «Οι Μαγεμένες» σε σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη.
• Παίζει στην παράσταση του έργου «Rendez-vous?-Meat me on facebook» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον στο πλαίσιο του 2ου Reborn in Athens στις 14 και 15 Ιουλίου.
• «Είναι η δεύτερη δουλειά της ομάδας από τη Θεσσαλονίκη Ensemble 23 και αρχικά παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της Σχολής Θεάτρου του Α.Π.Θ.» λέει η ηθοποιός. «Η παράσταση διαπραγματεύεται ιστορίες σχέσεων νέων ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να βιώσουν τον έρωτα είτε μέσω μιας εφαρμογής είτε μέσω μιας τυχαίας συνάντησης, όπως δηλαδή συμβαίνει σήμερα γύρω μας. Οι ιστορίες, που παρουσιάζονται είναι αληθινές είτε δικές μας είτε κάποιων φίλων και γνωστών με τους οποίους μιλήσαμε. Αυτόν τον τρόπο δουλείας τον αγάπησα πολύ. Από εδώ και πέρα θα ήθελα να συνεχίσω να ασχολούμαι με το θέατρο αλλά και με τον κινηματογράφο που αγαπώ πολύ».
