Αργησε να βγει περίπου μιάμιση ώρα. Ετσι όμως αργούν οι σταρ. Και πολύ περισσότερο όταν κρατούν τα παλιά ήθη. Ο Τόλης Βοσκόπουλος βγήκε σε ένα κατάμεστο Κατράκειο γύρω στις έντεκα με ένα άψογο μπλε ελεκτρίκ κοστούμι και υπό τις ιαχές «Τόλη! Τόλη! Τόλη!». Είχαν προηγηθεί δύο νέες τραγουδίστριες που ζέσταναν το λαϊκό κοινό με γνωστά τραγούδια και υπό την γενική εποπτεία και επιμέλεια του σολίστα του μπουζουκιού και στενού συνεργάτη του σταρ Τόλη, Μανώλη Καραντίνη.
Ο κόσμος όμως διψούσε για Βοσκόπουλο. Λαϊκό κοινό της γενέτειράς του Νίκαιας. Το κοινό του «Survivor». Το κοινό που τώρα το καλοκαίρι γεμίζει το Δελφινάριο. Λαϊκός κόσμος που από νωρίς έπιασε στασίδι στο Κατράκειο με τσιπς, μπίρες, νερά και ουίσκι σε θερμός!
Εδώ και οι παλιοί πιστοί του Τόλη. Θαμώνες των κέντρων του ’70 όταν εκείνος μεγαλούργησε κι έχτισε τον μύθο του. Νεότεροι που δεν τον πρόλαβαν καν το 2014 στις λίγες του εμφανίσεις στο Baraonda. Και ανάμεσά τους η συγκινημένη Αντζελα Γκερέκου και η κόρη τους. Και ο Μίμης Πλέσσας που συνεργάστηκε μαζί του με μεγάλες επιτυχίες.
Συγκινημένος και ο Τόλης, ανέβηκε στην εξέδρα υπό το σόλο του κλαρίνου του Θανάση Βασιλόπουλου. Ιαχές και κραυγές. Χιλιάδες κινητά υψωμένα και μπόλικη βιντεοσκόπηση από τον κόσμο. «Πώς μου το κάνετε αυτό; Εγώ έτσι συγκινημένος δεν μπορώ να τραγουδήσω» προλόγισε ο Τόλης. Σήκωσε και τον Πλέσσα. Ο μεγάλος συνθέτης κάθησε στο πιάνο και συνέπραξαν στο «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι».
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ. Ο Τόλης ανάμεσα στα τραγούδια αναφέρθηκε στη γειτονιά του. Το νταμάρι που βρίσκεται το Κατράκειο και όπου εκείνος έπαιζε μικρός. Δεν ξέχασε να αφιερώσει στους γιατρούς του ΓΝΑ, που όπως είπε τον κράτησαν στη ζωή –ως γνωστόν πέρασε πρόσφατα ένα μεγάλο θέμα υγείας.
Και σαν γνήσιος λάτρης των γυναικών, ανάμεσα στην «Αγωνία» και όλα τα γνωστά και μεγάλα του σουξέ, αφιέρωνε στη γυναικούλα του κοιτώντας την στα μάτια. «Είναι το κάτι που μένει», «Πριν χαθεί το όνειρό μας», «Λάθος δρόμο πήραμε καρδιά», «Οι άνδρες δεν μιλούν πολύ», «Είναι μια ώρα δύσκολη του χωρισμού η ώρα» και άλλα σουξέ. Ολο το ρεπερτόριο του ’70 και του ’80 παρέλασε μπροστά σε έναν συγκινημένο κόσμο. Σε πολλές γενιές που με το φτηνό εισιτήριο διασταυρώθηκαν και συνυπήρξαν στη μεγάλη συναυλία του που είχε προαναγγελθεί με αφίσες με τον τίτλο «Ανεπανάληπτος» σε όλες τις γειτονιές της Β’ Πειραιά και όχι μόνον.
Ο Τόλης είχε όρεξη. Είχε χαρά για τη βραδιά. Τιμητική την είπε, και ήταν. Νωρίτερα την ίδια ημέρα εξάλλου τον είχε τιμήσει επίσημα ο Δήμος Νίκαιας, η γειτονιά του. Πάνω απ’ όλα όμως τον τίμησε ένα κατάμεστο Κατράκειο για περίπου δύο ώρες. Αποδίδοντας ίσως τιμή στον Πρίγκιπα, όπως έγραφε το πανό που υψώθηκε με υπογραφή «Τhe king fan club».
ΚΑΙ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΑ. Παροιμιώδης ο σεβασμός του στους μουσικούς και την ορχήστρα του. Εξάλλου, όπως ξέρουν οι παλιότεροι, ως μπουζουξής ξεκίνησε πριν γίνει ο μεγάλος ερωτικός βάρδος. Με λευκό ποσέτ, άψογα ντυμένος, ο Τόλης μετέφερε ένα ολόκληρο κλίμα νύχτας δεκαετίας ’70. Ακόμη και ζεϊμπέκικο χόρεψαν ορισμένοι θεατές.
«Α ρε Τόλη, στα κέντρα σε είχαμε σε απόσταση αναπνοής» είπε με λίγο παράπονο ένας εβδομηντάρης από τις πάνω εξέδρες. Οι πιο ανθεκτικοί απλώς στέκονταν όρθιοι μπροστά στην εξέδρα και πίσω από το ελαφρύ κιγκλίδωμα που χώριζε τον σταρ από τις καρέκλες της πρώτης σειράς.
Ο Τόλης με όρεξη θυμόταν στιγμές από τη μακρά του διαδρομή στη νύχτα. Οπως εκείνη που αφηγήθηκε από το Διογένης, που ο μαέστρος του είχε κάνει μια φαντασία πάνω στο εμβληματικό «Αποκοιμήθηκα». Ο μαέστρος Ντίνος Γεωργούντζος ανέβηκε στο πιάνο και έπαιξε αυτή την εισαγωγή-φαντασία. Και ήταν ίσως η ωραιότερη στιγμή της συναυλίας.
Στο κοινό εντοπίσαμε τον συνθέτη Γιώργο Κριμιζάκη, τον πρωτοπαλαιστή Γιώργο Τρομάρα, τον Γιώργο Λιάνη. Εβλεπες νέα κορίτσια με smartphone να απαθανατίζουν τον Τόλη, σαν φορέα και εκφραστή ενός ήθους της νύχτας και ενός καλλιτεχνικού κόσμου που πια δεν υπάρχει. Θα συνοψίζαμε τη βραδιά ως επιστροφή του σταρ Τόλη στον κόσμο του «Survivor». Ενας Survivor των χρυσών χρόνων της νύχτας που πέρασαν ανεπιστρεπτί.
