Οι πιο καλοπροαίρετοι σκέφτονται ως εξής: ΟΚ, ας το έκαναν. Στην πολιτική όλα επιτρέπονται. Τα ίδια έκαναν άλλωστε και οι προηγούμενοι. Αλλά δεν μπορούσαν οι χριστιανοί λίγο να περιμένουν, μερικούς μήνες έστω, για να μην προκαλέσουν; Δεν μπορούσαν να είναι πιο διακριτικοί;
Οχι. Γιατί με την τοποθέτηση της Βασιλικής Θάνου ως επικεφαλής του νομικού του γραφείου λίγες ημέρες μετά τη συνταξιοδότησή της, ο Πρωθυπουργός δεν ήθελε να καλύψει μια επείγουσα ανάγκη. Ηθελε να δείξει ότι είναι ο απόλυτος άρχων, που αδιαφορεί για τη δεοντολογία, για τους θεσμούς, για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, για τη διάκριση των εξουσιών. Ηθελε να δείξει ότι είναι ο Πολάκης με ανθρώπινο πρόσωπο.
Γι’ αυτό και επέλεξε κάποιον που έχει προκαλέσει επανειλημμένα σφοδρές αντιδράσεις με τις ενέργειές του. Η Βασιλική Θάνου δεν είναι μια τυχαία δικαστής. Είναι εκείνη που μόλις πρόσφατα προσπάθησε για ίδιον όφελος να αυξήσει τα όρια ηλικίας για την αποχώρηση των δικαστών από το Σώμα, προκαλώντας τις αντιδράσεις κομμάτων, συνταγματολόγων, πρώην πρωθυπουργών, συνδικαλιστών, ακόμη και του ίδιου του υπουργού Δικαιοσύνης. Αλλά και εκείνη που, ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου, έστελνε σε ευρωπαίους δικαστές επιστολές για τα Μνημόνια, αναρτούσε τις απόψεις της στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου, μήνυε τον καθηγητή Σταύρο Τσακυράκη επειδή την κατηγόρησε ότι μιλά ως πολιτικάντης, απαιτούσε από τη Φώφη Γεννηματά να αποδοκιμάσει ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου του ΠΑΣΟΚ και πρωτοβουλίες του Βενιζέλου.
Η επιστολή της προς τους ευρωπαίους συναδέλφους της, όπως κι εκείνη που είχε στείλει παλιότερα στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, είναι αποκαλυπτική της κοσμοθεωρίας της. Η Βασιλική Θάνου θεωρεί ότι η ίδια κρίνει με «τρόπο αντικειμενικό, αμερόληπτο και ειλικρινή», αντίθετα με τους πολιτικούς των άλλων κρατών-μελών της ευρωζώνης που «προσπαθούν να περάσουν στους δικούς τους λαούς» απόψεις βλαπτικές για την Ελλάδα. Από την άποψη αυτή μοιάζει με τον, και επισήμως πλέον, πολιτικό της προϊστάμενο, ο οποίος ταυτίζεται, ως αριστερός, με την Αλήθεια και προσπαθεί με κάθε τρόπο, θεμιτό και αθέμιτο, να ανοίξει τα μάτια όσων παρασύρονται από τους κακούς, ανειλικρινείς και μεροληπτικούς πολιτικούς.
Η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου δεν υπήρξε ποτέ υπερκομματική. Δεν υπήρξε ποτέ «αντικειμενική». Στο εξής δεν θα χρειάζεται καν να υποκρίνεται το αντίθετο. Με όπλο τις νομικές της γνώσεις και με οδηγό την απύθμενη αλαζονεία της, θα συντονίζει τους αστοιχείωτους, διακηρύσσοντας μαζί με τον Πρωθυπουργό ότι «καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές ακόμα και θεσμικά εμπόδια αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση, και να μας στήνουν τέτοια εμπόδια, θα τα ξεπερνάμε». Θα ηγηθεί δηλαδή της εκστρατείας για την άλωση και τον απόλυτο έλεγχο της Δικαιοσύνης, προκειμένου να εξουδετερωθούν οι περιορισμοί που εμποδίζουν τον δρόμο για την πλήρη συριζανελοποίηση της καθημερινής μας ζωής.
Τελικά, ήταν λάθος της να προσπαθήσει απεγνωσμένα να παραμείνει στην προεδρία του Αρείου Πάγου. Τα καλύτερα αρχίζουν τώρα.