Δεκάδες οικογένειες οι οποίες βρέθηκαν στον δρόμο ή κινδύνευσαν να μείνουν χωρίς στέγη, εδώ και αρκετούς μήνες έχουν τον δικό τους χώρο σε ένα από τα διαμερίσματα των τριών Κοινωνικών Πολυκατοικιών του Δήμου Αθηναίων. Μέσα στο καλοκαίρι, μάλιστα, ακόμη μία πολυκατοικία που έρχεται να προστεθεί στο Δίκτυο Κοινωνικής Κατοικίας, πρόκειται να φιλοξενήσει 20 μονογονεϊκές οικογένειες.
Η τρίτη Κοινωνική Πολυκατοικία του Δήμου Αθηναίων στην οδό Βρεσθένης 41 στον Νέο Κόσμο άνοιξε τις πόρτες της τον Φεβρουάριο του 2015. Σήμερα στα διαμερίσματά της φιλοξενεί 20 άτομα, τα οποία έμειναν ή κινδύνευαν να μείνουν χωρίς σπίτι.
Στο ισόγειο της τετραώροφης πολυκατοικίας απέναντι από την κοινόχρηστη αίθουσα με τη δανειστική βιβλιοθήκη, τους καναπέδες και τα παιδικά παιχνίδια, χώρος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους τους ενοίκους, μένει από τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ένα δυάρι η Εμινέ. Είναι μία από τις πρόσφατες ενοίκους της πολυκατοικίας. Η 28χρονη ήρθε στην Ελλάδα από την Αλβανία το 2005. Λίγους μήνες αργότερα ήρθε στον κόσμο ο γιος της Αλέξης. Η οικογενειακή ζωή, ωστόσο, δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε. Πριν από ενάμιση χρόνο η ίδια μαζί με το παιδί φιλοξενούνταν στον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών του δήμου. Εκεί έμαθε για την Κοινωνική Πολυκατοικία και έκανε την αίτηση. «Τώρα αρχίζω να στέκομαι πιο γερά στα πόδια μου και έχω αρχίσει να ψάχνω για δουλειά. Πρώτο μου μέλημα, βέβαια, είναι ο γιος μου, ο οποίος έχει διαγνωσθεί με αυτισμό. Είμαι μόνη μου στην Ελλάδα, οι γονείς μου είναι στην Αλβανία, τα αδέλφια μου στην Ιταλία και με τον πατέρα του παιδιού δεν έχουμε καμία επικοινωνία, δεν δίνει ούτε καν τη διατροφή που θα έπρεπε. Πέρα από τους ανθρώπους του δήμου, μια φίλη είναι το μόνο άτομο που μου παρέχει υποστήριξη» λέει στα «ΝΕΑ».
Αναζητούν δουλειά και κατοικία. Οι περισσότεροι ένοικοι της πολυκατοικίας στην οδό Βρεσθένης βρίσκονται σε διαδικασία ανεύρεσης εργασίας αλλά και κατοικίας. Κι αυτό γιατί το χρονικό διάστημα κατά το οποίο μπορούν να φιλοξενηθούν από τον δήμο είναι συνολικά 15 μήνες. «Επειδή ακριβώς μιλάμε για προνοιακή δομή, έχει υπάρξει παράταση της φιλοξενίας μέχρι να βρουν όλοι δουλειά και σπίτι. Είναι άνθρωποι που έχουν περάσει πολλά, κάθε ιστορία είναι θλιβερή, οπότε οφείλουμε να τους παρέχουμε όποια βοήθεια μπορούμε» λέει η κοινωνική λειτουργός και υπεύθυνη για το κοινωνικό κομμάτι της Κοινωνικής Κατοικίας, Δάφνη Νάσση. Σήμερα, πάντως, στις τρεις Κοινωνικές Πολυκατοικίες στις οδούς Μπουμπουλίνας, Επιδάμνου και Βρεσθένης και στα διάσπαρτα διαμερίσματα που έχει ο δήμος φιλοξενούνται συνολικά 36 οικογένειες, ενώ μέχρι τα τέλη του μήνα στα 10 διαμερίσματα της νέας πενταώροφης πολυκατοικίας στα Σεπόλια υπολογίζεται να εγκατασταθούν και οι πρώτες μονογονεϊκές οικογένειες.
Ηδη, υπάρχει λίστα ανθρώπων οι οποίοι περιμένουν να φιλοξενηθούν στις δομές του Δικτύου. Είναι ενδεικτικό ότι συνολικά 108 φάκελοι έχουν φτάσει στον δήμο, εκ των οποίων 50 είναι μέχρι στιγμής οι πλήρεις. «Υπάρχουν κάποια κριτήρια, βάσει των οποίων επιλέγονται από την ειδική επιτροπή του δήμου οι ένοικοι των δομών: άνθρωποι χωρίς σπίτι ή με κίνδυνο να βρεθούν χωρίς κατοικία. Το εισόδημα των οικογενειών να έχει συρρικνωθεί, να είναι άνεργοι οι γονείς χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον. Ανθρωποι που χρωστούν πολλά ενοίκια και λογαριασμούς. Ολες οι εθνικότητες μπορούν να κάνουν αίτηση, αρκεί να είναι νόμιμα διαμένοντες στη χώρα. Επιπλέον, πρέπει να περάσουν μία σειρά από ψυχιατρικές και ιατρικές εξετάσεις για λοιμώδη νοσήματα. Στόχος είναι αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να ενταχθούν και πάλι στην κοινωνία, να βρουν εργασία, να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους» προσθέτει η Δάφνη Νάσση. Αλλωστε και άλλοι δήμοι της χώρας έχουν επικοινωνήσει με την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων ζητώντας πληροφορίες για τη λειτουργία του Δικτύου Κοινωνικής Κατοικίας, προκειμένου να κάνουν και εκείνοι κάτι ανάλογο.
Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο η Χριστίνα μαζί με την 11χρονη κόρη της και τον 20χρονο γιο της πρόκειται να αφήσουν την πολυκατοικία της οδού Βρεσθένης. Στέκεται πια γερά στα πόδια της, έχοντας βρει δουλειά, βρήκε και το σπίτι στο οποίο θα μετακομίσει με την οικογένειά της.
Ηταν, άλλωστε, από τους πρώτους ενοίκους στην πολυκατοικία. Από τις 5 Φεβρουαρίου του 2015 το τριάρι διαμέρισμα του 3ου ορόφου έγινε το νέο της σπίτι. Τα πράγματα για την ίδια μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν πάει καλά. Τα σοβαρά προβλήματα με το αλκοόλ, η προσπάθεια απεξάρτησης αλλά και η παραμονή με την κόρη της για έναν χρόνο σε ξενώνα στον Αλιμο έχουν μείνει πια πίσω. «Πλέον έχω βρει δουλειά στον τομέα του τουρισμού και μάλιστα σκέφτομαι κάποια στιγμή να κάνω και κάτι δικό μου. Αν ένας κλάδος έχει μέλλον στη χώρα μας, αυτός είναι ο τουρισμός» λέει η Χριστίνα.
Πριν από 15 χρόνια, όπως εξηγεί, ακούγαμε για κοινωνικές πολυκατοικίες μόνο σε χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία. «Και να που πλέον και η Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα ο Δήμος Αθηναίων μπορούν να βοηθήσουν με αυτό τον τρόπο όσες οικογένειες έχουν ανάγκη. Κι αυτό είναι εξαιρετικό, αρκεί οι άνθρωποι που επωφελούνται από τέτοιες παροχές να μην επαναπαύονται και βολεύονται. Είναι κρίμα να μην μπορούμε να δουλέψουμε για να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας» δηλώνει η Χριστίνα.
