Ενα από τα ωραία του καλοκαιριού είναι οι ευκαιρίες που δίνει για άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και ο παρατεταμένος χειμώνας έκαναν ατέλειωτες τις ώρες που περάσαμε φέτος σε κλειστούς χώρους.
Μήπως γυρίσαμε την πλάτη στη φύση και ξεχάσαμε να επανασυνδεθούμε μαζί της; Ακόμη κι αν ζούμε στο μέσο μιας πολύβουης πόλης, το καλοκαίρι δίνει την ευκαιρία να βγούμε λίγο από το… τεχνητό καβούκι μας.
Η καθημερινότητα στην πόλη επιβαρύνει τις αισθήσεις με χαοτικές ή άσχημες εικόνες, θορύβους και οσμές, προκαλώντας σε κάποιους ακόμη και ημικρανίες, εξάντληση ή υπερένταση. Κάθε πότε δίνουμε άδεια στον εαυτό μας για λίγη σιωπή, στοχασμό, χώρο να απλωθούμε χωρίς ενοχή στις ιαματικές επιπτώσεις της φυσικής ομορφιάς;
Ακόμη και η εσωτερική μας ατμόσφαιρα αλλάζει όταν ανοίγουμε παράθυρα και κουρτίνες για να μπει φως και αέρας στη ζωή μας. Πού υπάρχει κοντά ένα μέρος για να γίνουμε ένα με το τοπίο; Μην υποτιμάμε ακόμη και την αυλή, μια γωνιά του πάρκου, ένα υπαίθριο καφέ.
Μήπως τρέχουμε ακόμη με ταχύτητες χειμώνα; Πολλές φορές αρκεί να περπατήσουμε πιο αργά από το συνηθισμένο για να νιώσουμε πιο ήρεμοι και να αρχίσουμε να παρατηρούμε αλλιώς κήπους, λουλούδια, κτίρια, ακόμη και την αναπνοή μας. Τι υπάρχει στον κόσμο γύρω μας που δεν έχουμε προσέξει; Ενα λουλούδι σε μια τρύπα στο πεζοδρόμιο, ένα δενδράκι με περίεργα κλαδιά;
Πού μπορούμε ακόμη να περπατήσουμε ξυπόλητοι, να ακούσουμε τζιτζίκια, να δούμε μακριά στον ορίζοντα; Πόσο καιρό έχουμε να κοιτάξουμε τον ουρανό; Τα φώτα της πόλης δυσκολεύουν να απολαύσουμε τα αστέρια και να ονειρευτούμε όπως όταν ήμασταν παιδιά, αλλά μπορούμε να παρατηρούμε τα σύννεφα όταν αλλάζουν σχέδια ή χρώματα το ηλιοβασίλεμα.
Ακόμη και στην πόλη, το καλοκαίρι δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι είμαστε μια ακόμη κουκκίδα στη μεγάλη, υπέροχη εικόνα του Σύμπαντος.