Οτιδήποτε συμβάλλει στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης είναι θετικό για τον σημερινό πολυπολικό κόσμο. Η αλήθεια είναι πως η όλη αρχιτεκτονική μέχρι σήμερα δομήθηκε ολίγον ανάποδα και υπό έκτακτες συνθήκες. Το ευρώ, που αποτελεί κορύφωση και κατόρθωμα ενοποίησης, προηγήθηκε άλλων συγκλίσεων. Αυτό που παραμένει διαρκές στοίχημα για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι το βάθεμα των λειτουργιών θεσμών και οργάνων, η συγκρότηση ενός κοινού ευρωπαϊκού «κράτους» που θα ενσωματώνει και θα διασφαλίζει το δημοκρατικό κεκτημένο, την κανονικότητα, την οικονομική ανάπτυξη και τη συνοχή των κοινωνιών. Και η χθεσινή συνάντηση κορυφής Μέρκελ – Μακρόν φαίνεται πως πρόσθεσε μια ψηφίδα στο παζλ της ενοποίησης, τουλάχιστον στο επίπεδο των διατυπώσεων και εκπεφρασμένων προθέσεων.
Οι δυο τους υπήρξαν σύμφωνοι κατ’ αρχάς στη δημιουργία ενός κοινού προϋπολογισμού της ευρωζώνης. Μια εξέλιξη που αλλάζει και μετασχηματίζει –αν ευοδωθεί –όλο τον πυρήνα της ΕΕ. Και βέβαια, εδώ δεν θα χωρούν πια δικαιολογίες για λεόντειες διαπραγματεύσεις, ηρωικά και απονενοημένα διαβήματα έναντι των κακών δανειστών, ούτε ηρωικά αφηγήματα των αδυνάμων του Νότου. Εδώ θα απαιτούνται δουλειά, συγκλίσεις και σοβαρές κυβερνήσεις μακριά από ιδεοληψίες και φαντασιώσεις.
Μόνον έτσι θα συντελεστεί μια ουσιαστική επανίδρυση της Ευρώπης, παράλληλα με τη θεσμική προστασία του κοινωνικού κράτους. Το νέο περίγραμμα, βέβαια, δεν μπορεί παρά να διαμορφωθεί από τις πιο υγιείς πολιτικές δυνάμεις και όχι από τη στρατιά του λαϊκισμού που σε κάθε χώρα λαμβάνει σήμερα τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το μέλλον είναι πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε!
